Paulina Młynarska napisała wiersz o zmarłym ojcu!

Dolinek ciche przestrzenie,trawy w szarych chustach,górskie złote łańcuchyMazur zielone lustra.Burzliwe rzeki, potokiziemne rozpadliny,wygrzane i pachnąceposzyciem wykroty,drogi stare i nowepo których błądzimy,z plecakiem pełnym wspomnieńi pełnym tęsknoty.Ogrody ciche, podlaneręką kochającąi jabłonka półdzikazgubiona wśród lasu.Przy niej kilka kamieniprzegląda się w słońcu,kontur domu spisanyna tabliczce czasu.Ostrewki na naszym brzyzkugdy kończy się latoozimina w słońcu marcowym zielonaKasprowy Wierchgdzieśmy razem szusowali Tato,Twoja kurtka narciarskaz fasonem noszona.Wszystko cośmy kochalii co mi zostałozapisane przez Ciebiew cichym testamenciepowiada mi,że czasu mieliśmy za małochoć byłeś przy mniena każdymostrzejszym zakręcie.Kiedy już się pozbieram,wyruszę w zachwyciemocno trzymając kompas,by złe drogi skracaći zaśpiewam, ech,życie kocham cię nad życie!Pamiętając Twą radę:Nie bój się zawracać!