Martyna Wojciechowska przeszła chemioterapię. Gwiazda kilkukrotnie walczyła o życie
Martyna Wojciechowska, to nie tylko dziennikarka i pisarka, ale przede wszystkim podróżniczka. W wieku siedmiu lat trenowała gimnastykę artystyczną. Mając osiemnaście lat, rozpoczęła pracę w agencji mody Legenda. Jako nastolatka została kierowcą rajdowym i jako jedyna Polka ukończyła rajd Dakar. W 1997 roku zaczęła tworzyć program o motocyklach dla łódzkiej telewizji kablowej ATV, niedługo potem zadebiutowała w TVN Turbo jako prowadząca magazyn Automaniak, którego scenariusz napisała na maszynie biurowej ojca.
Zawsze szła po wygraną jak po swoje. Nie poddawała się. Po każdym upadku miała jeszcze więcej determinacji, by się podnieść i działać. Jakby czuła podskórnie, że za swój wysiłek los ją wynagrodzi. I tak często się zdarzało.
Po zdobyciu szczytu Mount Everest otrzymała telefon z propozycją posady redaktor naczelna polskiej edycji National Geographic oraz National Geographic Traveler. W sierpniu 2002 rozpoczęła projekt zdobycia Korony Ziemi, czyli najwyższych gór każdego z kontynentów. Jest trzecią Polką, która wspięła się na wszystkie siedem szczytów oraz drugą, która dokonała tego czynu w trudniejszej wersji Reinholda Messnera. Jej program Kobieta na krańcu świata cieszy się niesłabnącą popularnością.
Martyna Wojciechowska o chorobach
Jednak oprócz tych wszystkich sukcesów Martyna ma także w swoim życiorysie ciemne karty. Podróżniczka aż dziesięć razy w swoim życiu ledwo uniknęła śmierci. Połowę dzieciństwa spędziła w szpitalach. Nie obce jest jej zmaganie z chorobą nowotworową i chemioterapią.
Martyna ma za sobą dwie poważne operacje i dwukrotnie złamany kręgosłup. Gdy była nastolatką do wanny, w której brała kąpiel, wpadła podłączona do prądu suszarka do włosów, a kilka lat później wybuchła motorówka, którą płynęła po jeziorze – miała poparzone ciało i twarz. Ale Martyna się nie poddaje. We wzruszających słowach dziękuje rodzicom za... wszystko:
Połowę dzieciństwa spędziłam w szpitalach, gdzieś od czwartej klasy szkoły podstawowej chorowałam, mam wrażenie, że non stop. Przeszłam ciężkie operacje ratujące życie, chemioterapię, po drodze miałam inne poważne schorzenia: mononukleozę, zapalenie opon mózgowych. No i kilka wypadków na motocyklach, niestety. Mogę śmiało powiedzieć, że dostarczyłam moim rodzicom wielu trosk. Ale chociaż bardzo wcześnie i ja, i oni przekonaliśmy się, jak kruche jest życie, nie ograniczyli mi wolności, możliwości doświadczania. Nie stali się nadopiekuńczy.Mamo, Tato, wiecie, że jesteście najlepsi na świecie? #DZIĘKUJĘ
Z pewnością wsparcie rodziców w najtrudniejszych chwilach było nieocenione.
Martyna Wojciechowska pokonała raka
Martyna wielokrotnie powtarzała, że ukształtowały ją wszystkie doświadczenie, które miała w życiu. Nawet te bardzo trudne jak chemioterapia. O swojej walce z chorobą nowotworową opowiedziała w 2015 roku w rozmowie z Urodą życia:
Zawsze powtarzam, że w jakimś sensie ukształtowały mnie wszystkie doświadczenie, które miałam w życiu. Nawet te bardzo trudne, jak chemioterapia, dwie ciężkie operacje ratujące życie, złamany kręgosłup. Że ta moja twardość i hardość wynikają w dużej mierze właśnie z tego, że nie rozczulam się nad sobą, tylko po prostu napieram. Kiedy np. leżę w szpitalu, to udaję przed całym światem, że nic mi się nie stało i w jakimś sensie to też przenosi się na mnie. Sama zaczynam wierzyć w to, że nic wielkiego się nie stało. Ale patrząc na to z drugiej strony - naukowcy udowodnili, że nawet kiedy zmuszamy się do śmiechu, to nasz mózg i tak zaczyna wydzielać endorfiny, więc w jakimś sensie to działa! Rzeczywiście, wydaje mi się, że parę razy doprowadziłam się na kraniec...
Po zakończeniu choroby podróżniczka zrobiła wszystko, aby we Wrocławiu powstał szpital dla dzieci chorych na raka Przylądek nadziei. Postarała się o sponsorów i z własnej kieszeni dorzuciła 50 tysięcy złotych. Jest wyjątkowo dumna z tego swojego "dzieła". W jednym ze swoich tatuaży zawarła nawet współrzędne tego miejsca.
