Mikołaj Roznerski pierwszy raz o swoim synu! Robi wszystko, by nie skończył tak jak on! Odważne słowa

 Na planie mielimy do dyspozycji samochody sportowe. R8, Corvetty, Maseratti. Wszystkie super szybkie, agresywne, ale jest jeden minus, ja mam 193 cm wzrostu i ciężko mi jest z takiego auta wysiąść. Teraz wyobraź sobie, że reżyser mówi: „a teraz wysiadasz szybko i strzelasz...”. Z moim warunkami jest to nie do zrobienia. Na każdym dublu wyglądałem jak pokraka, próbując „szybko wysiąść” ze sportowego samochodu.Także to był mój jedyny problem z tymi super samochodami. Cała reszta jest extra - dźwięk silnika, to jak te samochody wyglądają. No i masz te 400 koni pod nogą. W tym filmie nie mogliśmy się jakoś specjalnie wyszaleć. Dużo roboty mieli za to kaskaderzy. Znak czasów, umowy, ubezpieczenia, inne zobowiązania aktorów. Ale nie ukrywam, każdy z nas miał okazję chociaż raz sprawdzić, co te fury potrafią – wyznał Mikołaj dla Faktu.

Od razu sprostuje, nie czuje się amantem. Faktycznie nasz show biznes wsadził mnie do tej szufladki, sam się tam do niej nie wkładałem. W Polsce w odróżnieniu od USA, rynek filmowy jest ograniczony. W moim CV filmowym są naprawdę różne gatunki. Mój debiut „Supermarket” Macieja Żaka, „Karuzela” Roberta Wichrowskiego, czy nagradzany „Chce się żyć” Macieja Pieprzycy, ale są też komedie romantyczne, które trafiają do szerszej publiczności. Lubię i grać w nich, i je oglądać.

Wracałem z planu spod Kielc. Złamałem jeden przepis i zatrzymała mnie policja. Byłem w całej charakteryzacji postaci Kła - blizna przez pół twarzy, koszulka na ramiączkach i oczy jak u narkomana, bo gram w tym filmie mocno uzależnionego typa. Przez całe zdjęcia dziewczyny z charakteryzacji mi te oczy zakrapiały.Policjant pyta: „Było coś?”. Odpowiadam zgodnie z prawdą, że nic. Nie uwierzyli. Zrobili mi wszystkie możliwe testy. Oczywiście nic nie wykazały, ale oni wciąż dopytywali, co mam z tymi oczami. „Panowie, no bo właśnie grałem scenę, jak prowadzę auto pod wpływem narkotyków”. Skończyło się mandatem – wyznał Mikołaj.

Cały czas pracuję nad tym, żeby mu to skutecznie obrzydzić. Zabieram go na plan, na próby w teatrze. Ostatnio sam z siebie powiedział: „tato, jaką ty masz nudną pracę”. Teraz chce być magikiem, w sumie to też przemysł rozrywkowy...Aktorstwo to trudny i specyficzny zawód, każdy aktor ci to powie, ale naprawdę to kocham. Tutaj wiele zależy od ciebie i tyle samo od ciebie nie zależy. To nie zależy tylko od talentu, albo szczęścia.

Służby specjalne też sprawdzałem, ale jestem tatą, więc szalone pomysły szybko się skończyły. Z domu wyniosłem przekonanie, że praca jest etosem. Trzeba pracować, bo praca uszlachetnia. Staram się mieć plan awaryjny, wiem, że spadnę na cztery łapy. Mam to szczęście, że teraz robię to, co lubię i się z tego utrzymuję. Gorzej jest z tą całą otoczką. Nie lubię prosić się o uwagę.