Oto jedyna polska gwiazda, która była nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki! Przegrała o włos z Elizabeth Taylor!

Przed nami wręczenie Oscarów 2023. W tym roku do ścisłej czołówki najlepszych filmów nieanglojęzycznych zakwalifikował się polski film — IO Jerzego Skolimowskiego. O ile rodzime produkcje często doceniane są przez amerykańską akademię, to nieco gorzej jest w przypadku aktorów i aktorek.

Cztery lata temu spore nadzieje pokładano w Joannie Kulig, która ostatecznie nie zakwalifikowała się do ścisłego grona nominowanych w kategorii Najlepsza aktorka. Oznacza to, że wciąż jedyną Polką, która dostąpiła historycznego wyróżnienia Amerykańskiej Akademii Filmowej, jest Ida Kamińska.

Gwiazda w 1967 roku walczyła o Oscara m.in. z Elizabeth Taylor, która ostatecznie okazała się szczęśliwą zwyciężczynią. Polska aktorka uwiodła członków najpopularniejszej organizacji w świecie filmu swoim talentem, jaki zaprezentowała w czechosłowackim filmie Sklep przy głównej ulicy w reżyserii Jana Kadara.

Ida wcieliła się w postać żydowskiej sklepikarki Rozalii Lautmann (fragment produkcji poniżej) – za swoją kreację aktorską otrzymała nagrodę na festiwalu w Cannes, była także nominowana do Złotego Globu za Najlepszą główną rolę żeńską.

Na ceremonię wręczenia Oscarów w 1967 roku Kamińska zabrała ze sobą wnuczkę Erikę. Gwiazda w natapirowanych włosach, hollywoodzkiej kreacji i drogiej diamentowej biżuterii oczekiwała na werdykt, zasiadając wśród elity światowej kinematografii.

Wielu twierdziło, że to właśnie ona dostąpi zaszczytu odebrania złotej statuetki, o którą od lat biją się producenci filmowi i aktorzy na całym świecie. Ostatecznie Ida musiała obejść się smakiem.

Chociaż Polka nie sięgnęła po trofeum, jej kariera nabrała rozpędu. W swoich filmach aktorkę ze wschodu Europy chcieli mieć czołowi producenci, ta jednak odrzuciła sporo propozycji. Powód? Powrót do kraju, za którym tak bardzo tęskniła, a w którym czekało ją wielkie rozczarowanie – o tym poniżej.

Ida Kamińska urodziła się 4 września 1899 w Odessie, do której wówczas wyemigrowali jej rodzice. Dorastała w żydowskiej artystycznej rodzinie – jej mama, Ester Rachel Kamińska, była aktorką, zaś tata, Abraham Izaak Kamiński, reżyserem. Po sukcesie w Hollywood gwiazda wsiadła w samolot i wróciła do ojczyzny.

Nasilający się w Polsce antysemityzm sprawił, że Ida dostała ultimatum – powrót do USA w zamian za zrzeczenie się polskiego obywatelstwa. W związku z nagonką i wydarzeniami marcowymi, Ida zdecydowała się na przekazanie ówczesnej władzy swoich wszystkich dokumentów oraz zrzekła się mieszkania w jednej z warszawskich kamienic na rzecz państwa. W zamian otrzymała zaświadczenie, że nie jest już polską obywatelką. Od tamtej chwili rozpoczęła nowy etap w swoim życiu, już jako Amerykanka.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych (w 1968 roku), Polka zagrała w jeszcze jednej produkcji: The Angel Levine (1970), która zamyka jej filmografię.

Ida dwukrotnie wychodziła za mąż. jej pierwszym mężem był Zygmunt Turkow, z którym doczekała się córki Ruth. Drugim małżonkiem został Marian Melman i z tego związku narodził się syn Wiktor. Kamińska zagrała w swoim życiu 124 role teatralne, wyreżyserowała 65 spektakli, napisała dwa dramaty Ongiś był król i Zasypać bunkry, a także dwie książki: Nie brakuje mi niczego oprócz pracy i swoją biografię Moje życie, mój teatr. Ponadto przetłumaczyła na język jidysz 58 sztuk.

W ostatnich latach swojego życia Kamińska próbowała zbudować Yiddish Theater w Nowym Jorku, jednak jej plany spełzły na niczym.

Ida Kamińska zmarła na atak serca w 1980 roku w Nowym Jorku. Została pochowana na cmentarzu Mount Hebron Cemetery.