Zrobiło się głośno o córkach Krawczyka. Prawda o adopcji dopiero teraz wyszła na jaw. Nie tak to miało wyglądać

Krzysztof Krawczyk zmarł w Poniedziałek Wielkanocny. Jego śmierć wstrząsnęła nie tylko najbliższymi, ale także całą Polską. Był legendą sceny. Jego utwory nucą przedstawiciele wielu pokoleń.

Krzysztof Krawczyk córki

Elwira Szczepańska

11 kwietnia 2021, 05:00

Ze wspomnień jego bliskich oraz ludzi, którzy mieli z nim styczność, wynika także, że był niezwykle dobrym człowiekiem. Daniel Olbrychski, który przyjaźnił się z Krzysztofem i razem nagrali piosnkę Z kobietami to różnie bywało, tak go wspomina:

To dusza człowiek. Jakby go wspominać to kojarzy się z takim dobrym, naiwnym dzieckiem. W dobrym tego słowa znaczeniu. Dobroć, otwartość, była dla niego czymś naturalnym, jak oddychanie – mówił w TVN24.

Podobne zdanie ma o artyście Nina Trenetiew, która przed laty uratowała jego karierę:

Nie znam ludzi, którzy nie lubili Krzysztofa Krawczyka jako człowieka. Ponieważ Krzyś był niezwykle otwarty, ciepły, serdeczny, nawet do świeżo spotkanych ludzi. W jego towarzystwie każdemu wydawało się, że jest kimś wyjątkowym, kogo zechciał obdarzyć swoją przyjaźnią i uwagą prawdziwy artysta.

Czy Krzysztof Krawczyk oficjalnie adoptował córki?

Życie prywatne Krzysztofa Krawczyka było bardzo burzliwe. Miał trzy żony, z drugiego małżeństwa syna, z którym jego relacje były bardzo skomplikowane, z bardzo wielu powodów. Junior urodził się w połowie lat 70. Po wyjeździe do USA małżeństwo Krzysztofa i Haliny Żytkowiak zaczęło się rozpadać. Po latach Krawczyk przejął pełną opiekę nad synem.

Oczywiście, że go kocham, przecież to moje jedyne dziecko. I widuję się z nim wtedy, kiedy on na to pozwala. To dorosły mężczyzna, (...) ale ciągle chyba ma jeszcze żal o to, że rozstałem się z jego matką – wyznał przed laty w wywiadzie.

Krzysztof Krawczyk miał jednego syna. Z juniorem łączyły go skomplikowane relacje. Całą miłość przelał na adoptowane córki

Szczęście i spokojną przystań znalazł u boku Ewy, której nie zaakceptował jego syn. To z trzecią żoną przeżył szczęśliwie większość życia. Nie doczekali się wspólnych dzieci, ale zaopiekowali się siostrzenicami jego małżonki.

Ewa Krawczyk nie może pogodzić się ze stratą męża

W mediach pojawiały się informacje, że adoptowali Sylwię, Kasię i Beatę, których matką była Barbara Wojtal, siostra Ewy. Według doniesień kobieta nie była w stanie sama zaopiekować się dziećmi, więc skorzystała z zaoferowanej pomocy. Okazuje się, że nigdy nie doszło do formalnego podpisania odpowiednich dokumentów.

Nie był ich ojcem, ale chciał. Niestety nie mógł, bo prawdziwy ojciec nie zrzekł się praw rodzicielskich. Krzysztof traktował dziewczyny jak córki. Dbał o ich wychowanie, pomagał finansowo i prowadził w dorosłe życie. Nazywały go Pompusiem – mówił Faktowi menadżer i przyjaciel Krawczyka, Andrzej Kosmala.

O tym, jak traktował rodzinę, powiedziała dziennikowi żona Olbrychskiego:

Był czuły i serdeczny. Rozciągał miłość na przyjaciół i rodzinę. Dbał o córki siostry Ewy. Z Ewą nie mieli własnych dzieci, więc dziewczynki traktował jak swoje córki, kochał je i dbał o nie. Na samym końcu myślał o sobie – wspomina w rozmowie z nami Krystyna Demska-Olbrychska.

Najstarsza z dziewcząt, Sylwia Urbańczyk, mówiła w rozmowie z łódzkim Naszym Miastem:

Tatuś zawsze ma dla nas czas i pomoże w rozwiązaniu jakiegoś problemu. Chodzi na wywiadówki i zawsze nas usprawiedliwia. Zabiera nas do kina i wtedy dzwoni do swojego syna i proponuje, żeby poszedł z nami, ale Krzysztof junior najczęściej jest zajęty i rzadko z nami gdziekolwiek bywa.

To na siostrzenice żony przelał ojcowskie uczucia i traktował jak własne dzieci, starał się być dla nich takim tatą, jakim nie zdołał być dla biologicznego syna.

Tatuś jest bardzo opiekuńczy, pomaga nam w lekcjach i zabiera nas na wycieczki do Zoo i cyrku. Tatusiowi możemy się zwierzyć ze wszystkiego. Ciocia jest niczym koleżanka – zapewniała Kasia podczas rozmowy z portalem Łódź Nasze Miasto.

Z pewnością doskwierał mu fakt, że nie mógł formalnie adoptować dziewcząt, ale na pewno zadbał o nie jak najlepiej.