Spowiedź księdza-geja Krzysztofa Charamsy w Newsweeku

Jestem księdzem, który żyje w zgodzie z własną naturą, bo inaczej nie byłbym dobrym księdzem. Bóg mnie powołał jako homoseksualistę do służenia innym (...) Ale rzeczywiście, w świat płynie banalny i prostacki komunikat, że homoseksualność to grzech. A ona przecież grzechem być nie może, bo to naturalna orientacja seksualna człowieka, podobnie jak heteroseksualność. Dopiero kiedy osoby heteroseksualne i homoseksualne nie żyją w zgodzie z własną naturą i sumieniem, stają się grzesznikami.

(...) Studiowałem, co na temat homoseksualizmu mają do powiedzenia teologowie katoliccy, ewangeliccy i anglikańscy. Zgłębiałem teologię queer, która jest poważną dziedziną refleksji teologicznej, niestety, wciąż tępioną przez Kościół katolicki. I wtedy nastąpił przełom w moim postrzeganiu tego, czym jest homoseksualność i kim jestem ja sam. (...) Zawsze to wiedziałem, czułem, że jestem inny. (...) Nie mogę czekać następnych pięćdziesięciu lat, aż Kościół zaakceptuje równość małżeńską, także kapłanów. Nie mogę czekać kolejnych pięćdziesięciu lat, bo prawdopodobnie nie będę aż tak długo żył.

Ja kapłanem zostałem na całe życie i nigdy nie przestanę nim być. Co więcej, całe życie będę kapłanem homoseksualistą i w żaden sposób nie będę mógł tego zmienić, bo nie mogę zmienić swojej orientacji.