Ola Kwaśniewska pokazała urocze laurki, jakie wręczyła mamie. Tata jej pomagał: "Obiecujemy, że będziemy grzeczni"

To było między 14 a 24 rokiem życia. Ale trochę się trzyma taka presja społeczna, że masz być grzeczna, ułożona i nie mieć wpadek. Dla mnie to był okres całego liceum i całe studia. To jest w ogóle bardzo specyficzny okres w życiu dla każdego, trochę się budujesz jako człowiek. Ja byłam bardzo skupiona na tym. Byłam skupiona na moich przyjaciołach, na nauce. Cały ten wątek pałacowy był gdzieś tam w tle, nie przywiązywałam do tego za dużej wagi. Było to dziwne, że wracając do domu, idę do pałacu i muszę przejść przez tę bramkę do wykrywania metalu, ale niespecjalnie się na tym koncentrowałam – ujawniła.

Jedyne, co tak z perspektywy czasu uważam, że było trudne i specyficzne, to takie ciągłe kontrolowanie się, bo może nawet nie byłam świadoma, że się kontroluje, ale miałam takie poczucie, że nie wypada mi zaliczyć żadnej wpadki i nie mogę przynieść wstydu rodzicom – dorzuciła słów kilka  na ten temat..

Na ostatniej prostej przed Dniem Matki parę słów o pewnej ewolucji. Najpierw naturalnie były laurki (dowód powyżej). Jednak pierwszy prezent, który pamiętam, że wręczyłam, to śniadanie do łóżka w postaci twarożku uformowanego w myszkę. Oczy i nos z pieprzu, ogon i wąsy ze szczypiorku, uszka z rzodkiewek. Mama była zachwycona.

Innym razem „skomponowałam” utwór na flecie. Nic a nic nie pamiętam jak leciał, ale na pewno był przepiękny. Nic dziwnego, że mama była zachwycona. Regularnie kupowałam tego dnia groszek pachnący, bo to jedne z ulubionych kwiatów mamy, a takie niepozorne, że nie wręczał ich jakoś nigdy nikt inny. Z wiekiem sama zaczęłam bardziej doceniać prezenty praktycznie aniżeli symboliczne, więc i takie zaczęłam dawać.

Mamusiu kocham cię. Bądź nam zdrowa. Obiecujemy, że będziemy grzeczni. Ola i Tata. Warszawa. 26 maja 1987 – brzmiała treść laurki.