Królowa Elżbieta II nie żyje. Monarchini odeszła w wieku 96 lat. W ostatniej drodze towarzyszyła jej najbliższa rodzina

Elżbieta II była najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii, ponieważ funkcję tę sprawowała przez 70 lat. Pobiła tym samym rekord swojej prababki, która zasiadała na tronie przez 63 lata, 7 miesięcy i 2 dni. W 2016 roku została również najdłużej panującą żyjącą głową państwa na świecie.

Pierwsze doniesienia o pogarszającym się stanie zdrowia Elżbiety II zaczęły pojawiać się w październiku 2021 roku. Wówczas sfotografowano ją podpierającą się laską podczas nabożeństwa dziękczynnego z okazji 100. rocznicy powstania Royal British Legion. Jeszcze przed tym wielu dziennikarzy zauważyło, że bardzo schudła. Nie napawało to szczególnym optymizmem, tym bardziej że dotychczas poruszała się, nie używając żadnego podparcia. Ostatni raz z laską widzianą ją w latach 2003-2004, gdy dochodziła do siebie po operacji biodra.

Na początku listopada dotarły do nas kolejne niepokojące wieści. Tym razem zagraniczne tabloidy sugerowały, że monarchini rozważa abdykację. Choć dotąd nie raz takie informacje obiegały media, tym razem podjęła stanowcze kroki zmierzające w tym kierunku. W ciągu kilku ostatnich lat przekazała większość swoich ról i patronatów swoim dzieciom i wnukom. Media sugerowały, że z tronu może ustąpić w czerwcu 2022 roku, po celebracji 70-lecia koronacji.

W kolejnych tygodniach media rozpisywały się o pogarszającym się zdrowiu królowej. Na dowód tego Elżbieta II zrezygnowała z podróży do Irlandii Północnej, a następnie odwołała wizytę na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatycznych. Nie wzięła również udziału w Dniu Pamięci, mimo że miała obserwować wydarzenie z balkonu ministerstwa spraw zagranicznych.

Niestety dziś dotarły do nas smutne wieści. Królowa Elżbieta II zmarła 8 września. Informację tę potwierdził oficjalnie Pałac Buckingham. Media od wczoraj informowały o tym, że monarchini jest w fatalnym stanie. Najpierw musiała musiała odwołać spotkanie z Tajną Radą, a dziś przekazano, że medycy martwią się o jej stan zdrowia. W ostatniej drodze towarzyszyli jej najbliżsi członkowie rodziny, w tym książę Karol, księżna Camilla, książę William, książę Andrzej, książę Edward, hrabina Zofia.

Pod koniec lutego 2022 roku media obiegła wieść o tym, że w rodzinie królewskiej stwierdzono kolejne przypadki zakażenia koronawirusem. Jako pierwszy pozytywny wynik testu otrzymał książę Karol, a zaraz po nim Camilla.

Na kilka dni przed tym, jak trafił do izolacji, odwiedził matkę, która niedługo po tym poczuła się gorzej.

Nieco później przekazano, że przechodzi COVID-19 bardzo łagodnie. Pałac Buckingham poinformował, że wystąpiły u niej objawy przypominające przeziębienie. Mimo to ani na chwilę nie zrezygnowała z pracy i wszystkie zadania wykonywała zdalnie.

Z czasem wyszło na jaw, że była nawet potajemnie hospitalizowana.

Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, monarchini na początku obchodów 70-lecia panowania, przekazała rodakom, że jej następcą zostanie książę Karol. Wskazała także, że jego żona, księżna Camilla, otrzyma tytuł królowej.

Informacja ta była niemałym zaskoczeniem dla Brytyjczyków, ponieważ wybranka ojca księcia Williama nigdy nie cieszyła się szczególną sympatią wśród rodaków. Wiele osób uważało, że z tego też powodu otrzyma tytuł księżnej małżonki. Elżbieta II miała na ten temat odmienne zdanie.

Tytuł ten sprawił, że nie ma ona tak dużej władzy politycznej jak jej mąż, ale jest stawiana na równi z nim. Małżonkowie po ogłoszeniu radosnej nowiny przyznali, że czują się zaszczyceni.

Camilla przez długi czas nie zabierała głosu w tej sprawie, jednak ostatecznie na początku lutego 2022 roku przyznała, że jest tym bardzo wzruszona.

Królowa Elżbieta II pokonała koronawirusa, jednak wiele wskazuje na to, że choroba bardzo wpłynęła na jej zdrowie. Mimo iż mówiono o tym, że wróciła do formy, aktor Christopher Biggins w wywiadzie dla GB News przekazał, że monarchini unika publicznych wystąpień, ponieważ porusza się na wózku inwalidzkim.

Królowa nie chcąc pokazywać poddanym swojej słabości, postanowiła usunąć się w cień.

Mimo iż rodzina królewska milczała w tej kwestii, tezę tę potwierdzał fakt, iż jakiś czas przed wywiadem w pałacu Balmoral w Szkocji zamontowano windę dla wózków.

Królowa Elżbieta II, a właściwie Elizabeth Alexandra Mary Windsor urodziła się 21 kwietnia 1926 roku na Bruton Street 17 w Mayfair w Londynie. Jej ojcem był król Jerzy VI, a matką Elżbieta Bowes-Lyon. Pierwsze imię otrzymała po matce, natomiast drugiej po swojej babce, królowej Marii. W dzieciństwie nazywana była przez rodzinę Lilibet, stąd też wzięła się inspiracja na imię drugiego dziecka księcia Harry'ego i Meghan Markle.

Monarchini spędziła dzieciństwo na Piccadilly Road 145. Wychowywała ją niania, Margaret MacDonald, która później została jej pokojówką. Była niezwykle posłusznym dzieckiem i już od najmłodszych lat żyła w przekonaniu o swojej wysokiej pozycji.

W 1945 roku królowa wstąpiła do kobiecej służby wojskowej.  Otrzymała stopień porucznika i została przeszkolona na kierowcę i mechanika, dzięki czemu uzyskała stopień kapitana.

22 lipca 1939 roku Elżbieta wybrała się z rodziną na wizytę do Akademii Marynarki w Darmouth. To właśnie tam po raz pierwszy spotkała księcia Filipa. W krótkim czasie zrodziło się między nimi płomienne uczucie, jednak ich związek nie spodobał się jej rodzicom. Król Jerzy przede wszystkim oburzony był tym, iż był on ubogi i nosił godną pożałowania garderobę. Mimo to w sierpniu 1946 roku mężczyzna został zaproszony do zamku Balmoral, gdzie poprosił swoją ukochaną o rękę. 10 czerwca 1947 informację o ich zaręczynach podano do publicznej wiadomości.

Ślub odbył się 20 listopada 1947 roku w opactwie westminsterskim. Małżonkowie spędzili miesiąc miodowy w Broadlands, posiadłości lorda Mountbattena. Później przeprowadzili się do Clarence House. Filip w tym czasie służył w wojsku i został przeniesiony na Maltę. Królowa odwiedzała go tam dwukrotnie, a  w latach 1949-1951 mieszkała tam na stałe. Wówczas tytułowana była Jej Królewską Wysokością Księżną Edynburga.

14 listopada 1948 roku na świat przyszedł ich pierwszy syn, Karol. Król Jerzy ustanowił wówczas, że ich potomkowie mają prawo do tytułu Królewskiej Wysokości. Kolejno urodzili się: księżniczka Anna (15 sierpnia 1950), książę Andrzej (19 lutego 1960 roku) i Edward (10 marca 1964 roku).

6 lutego 1952 roku książę Jerzy zmarł na raka gardła. Elżbieta przebywała w tym czasie w Kenii i była pierwszym brytyjskim monarchą, który w momencie wstąpienia na tron przebywał w obcym państwie. Smutną wiadomość przekazał jej książę Filip. Chwilę później asystent prywatnego sekretarza zapytał ją, jakie imię wybiera.

W czerwcu 1953 roku odbyła się koronacja królowej. Monarchini długo przygotowywała się do pełnienia tej funkcji, dlatego też tego dnia była odprężona. Zapytana przez druhnę o samopoczucie, niezwłocznie wyznała, jak się czuje.

Koronacja odbyła się o godzinie 11:00 w opactwie westminsterskim. Świadkami tego wydarzenia było 7000 osób. Elżbieta włożyła satynową suknię, a na nią narzuciła szkarłatny płaszcz z gronostajowym kołnierzem. Po przejściu główną nawą skierowała się w kierunku drewnianego tronu Edwarda Wyznawcy, gdzie znajdował się kamień koronacyjny. Chwilę później zwróciła się ku czterem stronom świata, a arcybiskup Canterbury Geoffrey Fisher ogłosił ją królową.

Po tych słowach zgromadzeni odpowiedzieli:

W następnym etapie monarchini, przysięgając na biblię, zobowiązała się rządzić królestwem oraz krajami Wspólnoty Narodów zgodnie z ich prawem i zwyczajami. Zobligowała się również do umacniania wiary anglikańskiej.

Chwilę po tym miała podpisać pergamin, jednak okazało się, że w kałamarzu nie było atramentu, dlatego też udawała tę czynność. Później zdjęła płaszcz, klejnoty oraz diadem  i zasiadła na tronie ustawionym pod złotym baldachimem trzymanym przez czterech kawalerów Orderu Podwiązki. Po tym nadszedł czas na moment sakry, czyli namaszczenia świętymi olejkami. Następnie przebrano ją w długą, białą albę i złotą tunikę, aby przekazać jej insygnia nowej godności: ostrogi św. Jerzego, królewski miecz, jabłko, bransolety, pierścień, berło z krzyżem oraz berło z gołębicą. Ostatnim etapem koronacji było złożenie hołdu królowej przez trzech książąt krwi królewskiej - Edynburga, Kentu i Gloucesteru.

Po koronacji Elżbieta wraz z mężem zamieszkała w pałacu Buckingham, jednak ona wolała przebywać w zamku Windsor. Monarchini spędzała również dużo czasu w Holyrood House w Edynburgu, zamku Balmoral w Aberdeenshire oraz Sandringham House w Norfolk.

Monarchini była nie tylko królową Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii północnej, ale i głową kolejnych 15 państw:  Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Barbadosu, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm. Na przestrzeni lat liczba ta ulegała zmianom. Od początku jej panowania dokładnie 33 państwa uważały ją za swoje zwierzchnika. 30 listopada 2021 roku z listy tej wykreślono również Barbados, które zostało republiką.

W marcu 1996 roku królowa Elżbieta II wraz z księciem Filipem przybyła do Polski. Z Pałacu Prezydenckiego przejechała na Krakowskie Przedmieście, gdzie wraz z mężem zostali powitani przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego i jego małżonkę. W Polsce przebywała 3 dni i w tym czasie wzięła udział w obradach Sejmu. Po raz pierwszy posiedzenie to transmitowane było przez internet. Królowa uczciła również pamięć ofiar Holocaustu, składając przy pomniku wieniec oraz złożyła wiązankę pod Grobem Nieznanego Żołnierza. Wraz z mężem wybrała się także do Teatru Wielkiego, gdzie wspólnie obejrzeli balet-pantomimę Córkę źle strzeżoną. Odwiedzili również Łazienki Królewskie i LO im. Stefana Batorego.

Podczas wizyty w kraju doszło również do zagadkowego zniknięcia księcia Filipa, o którym po latach opowiedział Aleksander Kwaśniewski.

Ostatniego dnia zwiedzili Wawel, a następnie wybrali się w podróż do Czech.