To już rok. Maciej Musiał wspomina ukochaną osobę. Ściskający za serce materiał

Wilno. Ukochane miasto mojego dziadka, to tam spędził najszczęśliwsze lata życia, przed wojną. Tam siedział potem w więzieniu gestapo i NKWD. Gdy zaczęła się wojna, marzył o wolności. (...) Gdy miałem okazję być na szczycie NATO, bardzo dużo o nim myślałem. O tym, jak byłby szczęśliwy, że w jego ukochanym mieście spotykają się liderzy wszystkich Państw NATO, najsilniejszego sojuszu obronnego w historii. Że Polska jest jego częścią, a jej głos jest na równi z innymi. Byłby szczęśliwy, że tym razem świat nie negocjuje ze zbrodniarzami. I na końcu - mam nadzieje, że byłby szczęśliwy że tam jestem" - napisał.

Rok. Bardzo brakuje. Tulcie dziadków jak najwięcej, jeśli możecie - czytamy. 

Żegnaj dziadku. Dałeś mi tak wiele. Uczyłeś, żeby kochać świat ludzi i Boga. Kochałeś Polskę, której tak wiele oddałeś. Wyzwoliłeś Wilno, walczyłeś w Bitwie pod Surkontami, po wojnie jako żołnierz niezłomny, wciąż stawiałeś opór za co na wiele wiele lat trafiłeś do więzienia. Nigdy nie czułeś się bohaterem. Ale nim byłeś. Tak bardzo pragnąłeś żeby inni podzielali Twoją miłość do Polski. Obiecuję nieść Cię w sercu zawsze - napisał.