Nie chciał leczyć dziecka za granicą. Teraz komentuje identyczną decyzję Jakuba Rzeźniczaka ws. chorego synka. Wie, jak do niej doszło

Jakub Rzeźniczak i Magdalena Stępień to rodzice małego Oliwiera. Popularna para rozstała się jeszcze przed narodzinami chłopca. Świeżo upieczona matka bardzo przeżyła rozpad związku. Sytuacji nie polepszyła informacja o chorobie dziecka. Okazało się, że chłopczyk zmaga się z nowotworem wątroby. Zdesperowana mama postanowiła uruchomić w internecie zbiórkę na pomoc Oliwierowi, by sfinansować jego leczenie. Wzbudziło to wiele kontrowersji i wywołało falę hejtu na kobietę.

Jakub Rzeźniczak z synem

Robert Sienkiewicz

13 lutego 2022, 09:00

Przykre słowa w tej sytuacji nie ominęły także Rzeźniczaka. Jeden ze sportowych portali internetowych ujawnił bowiem jego zarobki w Wiśle Płock. Okazało się, że na konto piłkarza co tydzień wpływa ponad 11 tys. złotych. Wielu internautów zaczęło krytykować zamożnego ojca, zarzucając mu brak wystarczającego wsparcia dla dziecka.

Kuba długo milczał w tym temacie. W końcu jednak zabrał głos, informując, że chciałby leczyć syna w Polsce, na co nie zgadza się Magdalena, która chce zawieźć go do Izraela i właśnie na to potrzebuje ona sporego zastrzyku gotówki ze zbiórki.

On dzisiaj stoi przed dylematem, bo on musi wydać zgodę na wyjazd do Izraela. A przecież jak nie wyda takiej zgody, a dziecko umrze, to zrobi się z niego publicznie mordercę… – powiedział dziennikarz i znajomy Rzeźniczaka, Krzysztof Stanowski.

Teraz niespodziewanie stanowisko Kuby zostało publicznie wsparte. Kto go poparł i dlaczego?

Jakub Rzeźniczak znalazł sojusznika. Kogo?

Działania Kuby doskonale rozumie Bartosz Raj. Mężczyzna kilka lat stanął przed podobnym dylematem i opowiedział o tym Plotkowi. Ojciec Hani, która zmagała się z nowotworem, zaczął:

Nie wiem, czy leczenie poza Polską przyniosłoby lepszy efekt. Tego chyba nie potrafi ocenić nikt poza lekarzami. Wiem natomiast, dlaczego Jakub Rzeźniczak może bronić swojej decyzji i jak do niej prawdopodobnie doszło.

I dodał:

18 lutego minie dokładnie 10 lat od zdiagnozowania nowotworu u mojej, wówczas 5-letniej córki. Wydarzyło się to oczywiście w CZD, który to szpital na lata stał się naszym drugim domem. To był inny nowotwór, inna choroba, inna sytuacja, ale wciąż pracują tam ci sami lekarze, którzy w 2012 roku informowali mnie o możliwej terapii i jej szansach na powodzenie.

Jak przyznał, na początku również szukał klinik poza granicami kraju.

Znalazłem wtedy całą masę specjalistycznych klinik, które za mniejsze lub większe pieniądze, dalej lub bliżej dawały mi poczucie, że nie wszystko jest beznadziejne. Łatwiej jest uwierzyć, że ktoś umie pomóc, tylko dlatego, że jest za granicami Polski – wytłumaczył.

W końcu jednak w jednej z takich klinik powiedziano, mu aby został przy leczeniu w Polsce.

Szukałem też pomocy w innych, nie tylko prywatnych placówkach, znakomitych ośrodkach leczenia nowotworów u dzieci w Sztokholmie i na Wyspach Brytyjskich, próbowałem dzwonić, wysyłałem maile. Dostałem jedną odpowiedź, która mną wstrząsnęła. W mailu jeden z lekarzy oddziału onkologicznego zgodził się na przesłanie dokumentacji medycznej, ale zapytał, jakie powody są tego, że chcę zabierać dziecko z najlepszego oddziału neurochirurgicznego i onkologicznego nie tylko w Polsce, ale też w Europie. To wtedy zapadła decyzja – zostajemy. Tu mają najlepszą z możliwych diagnostykę, sprzęt i lekarzy – wyjaśnił.

Tak zachwalana placówka to warszawskie Centrum Zdrowia Dziecka. To właśnie pod opieką tamtejszych lekarzy pozostaje mały Oliwier. Myślicie, że słowa Raja przekonają Magdalenę i zmieni ona swoje stanowisko, pozwalając na kontynuowanie leczenia w Polsce?