"To jest bardzo trudne by zapomnieć". Edyta Górniak ujawniła kulisy rozstania z partnerem. Te słowa mówią wszystko [WIDEO]

My z Mateuszem mieliśmy takie kosmiczne połączenie. Właściwie od naszego pierwszego spotkania tak było. Oczywiście, nasze drogi się dzisiaj rozeszły, ale życie jest długie i ja już nie podchodzę do różnych rzeczy i sytuacji tak radykalnie jak kiedyś. Wtedy myślałam, że albo teraz, albo nigdy, jak nie to nie. W życiu jest wiele sytuacji i jeszcze wiele razy możemy być zaskoczeni. Trzeba mieć otwartość umysłu. Ten czas po rozstaniu, to jest taki czas pewnego rodzaju żałoby. My byliśmy bardzo do siebie przywiązani, przyzwyczajeni, więc to chyba jest najtrudniejsze. Bo utrata nadziei, marzeń, wspólnych planów to jest jedno, ale to, że jesteśmy do kogoś przywiązani, do jego obecności, sposobu gestykulacji, to jest bardzo trudne by zapomnieć – tłumaczyła.

Sprzymierzeńcem wtedy jest czas, przyjaciele, rozmowy. Czasem trzeba tak po ludzku, najzwyczajniej w świecie się wypłakać (...) Im jestem starsza, tym bardziej to dostrzegam - w relacjach nie trzeba forsować swojego zdania. Po prostu pozostać przy tym, że każdy ma swoje zdanie i swój punkt widzenia. Nie próbujmy przekraczać tej granicy, bo wtedy pojawia się dyskomfort dla jednej ze stron. I to co okryłam, to bardzo ważnym jest, by w miłości się przyjaźnić. Rad nie będę dawać, bo jestem tak samo bezbronna jak każda osoba, która musi się zmierzyć z rozstaniem.

Czasem mam takie dni, że uważam, że miłość powinna być zakazana, że zdecydowanie przereklamowana, że w ogóle związki w dzisiejszych czasach nie mają racji bytu. Potem jednak myślę sobie, że jest to najbardziej korzenne, ludzkie, instynktowne, intuicyjne czego potrzebujemy w życiu, poczucie bliskości, akceptacji i jest to piękne. Ja się cały czas uczę dzielenia życia z drugą osobą, uczę się to odkrywać, bo ja byłam tyle razy w poczuciu nie mogę powiedzieć osamotnienia, ale czasem naprawdę byłam po prostu sama. Na koncertach, imprezach byłam z fanami, dziennikarzami, a potem w hotelach... Gdyby nie Allan, mogłabym czuć się naprawdę przygnębiona.