Największe gwiazdy w obsadzie "Czarno to widzę". Tak odważnego spektaklu dawno nie było! [WIDEO]

Sztuka Czarno to widzę, której producentką została Omenaa Mensah, będzie poruszała temat niezwykle trudny, jakim jest tolerancja, ale zostanie on podany w sposób lekki, a nawet zabawny. Autorem sztuki jest Marcin Szczygielski, a reżyserem Ewa Kasprzyk. W obsadzie pojawiły się nazwiska topowe, bo każdy chciał wesprzeć ten niezwykły projekt.

czarno to widzę spektakl

Paulina Pucuła

7 września 2019, 16:02

Powstaje "Kogel-Mogel 4"! Ewa Kasprzyk tylko nam zdradziła szczegóły [WIDEO]

Gwiazdy o sztuce Czarno to widzę

Zobaczymy Katarzynę Glinkę i Laurę Samojłowicz – wcielą się w role kobiet jeżdżących na wózkach inwalidzkich, Piotra Zelta, który zagra transseksualistę, Patricię Kazadi jako dziennikarkę zastanawiającą się nad swoją orientacją, Bartosza Obuchowicza, jako ksenofoba, Stefano Terrazzino, wcielającego się w postać chłopaka tureckiego pochodzenia, który jest katolikiem i niesamowicie kocha Polskę.

W rozmowie z reporterką Jastrząb Post, Ewa Kasprzyk wyznała, że sztuka na pewno skłoni ludzi do refleksji:

To jest sztuka z przesłaniem. Temat ważny ma być podany w sposób lekki. Będziemy szukali momentów zabawnych, ale będziemy też skłaniali ludzi do refleksji i jest to świetny materiał. Na pewno nie zawiera nic z propagandy, więc myślę, że Marcinowi Szczygielskiemu udało się po raz kolejny napisać rzecz, którą uda się w sposób prawdziwy wyreżyserować.

Patricia Kazadi zgodziła się na udział w projekcie, aby wesprzeć dzieci, ponieważ dochód ze sprzedaży biletów będzie przekazany na cele charytatywne:

To jest komedia, która ma fajne przesłanie. Przesłanie o miłości jednego człowieka do drugiego. Bez względu na to, jaki ma kolor skóry i orientację czy jest niepełnosprawny, czy jest naszym zdaniem inny od nas albo dziwny. To nie jest kwestia tylko tolerancji, to jest też kwestia miłości jednego do drugiego i trochę nam tego brakuje i trzeba to odbudować, więc staramy się to odbudować w sposób radosny i pozytywny. Ale przede wszystkim zgodziłam się na udział w tym projekcie ze względu na dzieci, którym pomagamy. Fajnie, że bawiąc ludzi, którzy przychodzą na spektakl, mamy świadomość, że pieniądze, które wydajemy na ten bilet, przyczynia się do pomocy bliźniemu. A w tym przypadku dzieciom w Afryce, które są zaciągnięte do niewolniczej pracy, mieszkają na ulicy, nie mają rodziców, nie mają możliwości, domu, schronienia i dzięki temu ośrodkowi, który powstał, mają możliwość tam jeść, spać i odnaleźć rodzinę między sobą. Dzięki tej sztuce powstanie tam jeszcze szkoła.

Niesamowite wyzwanie aktorskie stoi przed Piotrem Zeltem, który wcieli się w postać transseksualisty:

Sztuka dotyka problemów, które żywo mnie interesują i bolą w naszym kraju i myślę, że trzeba walczyć z tego typu postawami i nastrojami które narastają w naszym kraju. Jest to problem duży. Drugi powód- ciekawa postać do zagrania. Wyzwanie. Jeszcze osoby transseksualnej nie miałam okazji zagrać, więc jest to dla mnie zmierzenie się z ciekawym zadaniem aktorskim. Trzecia- pewnie najważniejsza to jest cel. To, że Omenaa tworząc ten spektakl stara się pomóc dzieciom w Afrycie,wybudować szkołę.

Kasia Glinka, która zagra kobietę na wózku ma nadzieję, że jej postać pomoże otworzyć oczy niektórym ludziom, których dotknęła tragedia:

Najważniejsze jest to, że mamy prawo się różnić. Mamy prawo inaczej myśleć. Ja na podstawie swojej bohaterki- sam fakt tego, że jeździ na wózku, a w Polsce występuje nietolerancja również do osób kalekich- nie to mnie najbardziej interesuje w tej postaci- tylko pokazanie widzowi skąd nawet w ludziach poszkodowanych często oni sami stają się agresywni i oni sami stają się nietolerancyjni. Przez to, że im się coś wydarzyło w życiu ciężkiego. Nagle okazuje się, że w nich jest bardzo dużo agresji skumulowanej, z którą nie potrafią sobie poradzić. W związku z tym stają się bardzo często osobami, które hejtują, nie lubią innych, bo im się życie posypało.

A co o samej sztuce mówi producentka Omenaa Mensah?

Poziom serotoniny we krwi będzie po tej sztuce na pewno podwyższony, ale dzięki temu też receptory w naszym mózgu zaczną myśleć czy w naszym życiu nie ma sytuacji, kiedy jesteśmy nietolerancyjni. I czy faktycznie tutaj z tej sztuki wszystko trzeba brać na śmiesznie, czy może jednak warto się nad brakiem tolerancji w naszym życiu zastanowić. O to tak naprawdę chodzi w tej sztuce. Z jednej strony ma bawić, śmieszyć, ale ma też sprawić, żebyśmy się zastanowili.

Zapraszamy do obejrzenia naszej relacji: