Największe gwiazdy w obsadzie "Czarno to widzę". Tak odważnego spektaklu dawno nie było! [WIDEO]

To jest sztuka z przesłaniem. Temat ważny ma być podany w sposób lekki. Będziemy szukali momentów zabawnych, ale będziemy też skłaniali ludzi do refleksji i jest to świetny materiał. Na pewno nie zawiera nic z propagandy, więc myślę, że Marcinowi Szczygielskiemu udało się po raz kolejny napisać rzecz, którą uda się w sposób prawdziwy wyreżyserować.

To jest komedia, która ma fajne przesłanie. Przesłanie o miłości jednego człowieka do drugiego. Bez względu na to, jaki ma kolor skóry i orientację czy jest niepełnosprawny, czy jest naszym zdaniem inny od nas albo dziwny. To nie jest kwestia tylko tolerancji, to jest też kwestia miłości jednego do drugiego i trochę nam tego brakuje i trzeba to odbudować, więc staramy się to odbudować w sposób radosny i pozytywny. Ale przede wszystkim zgodziłam się na udział w tym projekcie ze względu na dzieci, którym pomagamy. Fajnie, że bawiąc ludzi, którzy przychodzą na spektakl, mamy świadomość, że pieniądze, które wydajemy na ten bilet, przyczynia się do pomocy bliźniemu. A w tym przypadku dzieciom w Afryce, które są zaciągnięte do niewolniczej pracy, mieszkają na ulicy, nie mają rodziców, nie mają możliwości, domu, schronienia i dzięki temu ośrodkowi, który powstał, mają możliwość tam jeść, spać i odnaleźć rodzinę między sobą.  Dzięki tej sztuce powstanie tam jeszcze szkoła.

Sztuka dotyka problemów, które żywo mnie interesują i bolą w naszym kraju i myślę, że trzeba walczyć z tego typu postawami i nastrojami które narastają w naszym kraju. Jest to problem duży. Drugi powód- ciekawa postać do zagrania. Wyzwanie. Jeszcze osoby transseksualnej nie miałam okazji zagrać, więc jest to dla mnie zmierzenie się z ciekawym zadaniem aktorskim. Trzecia- pewnie najważniejsza to jest cel. To, że Omenaa tworząc ten spektakl stara się pomóc dzieciom w Afrycie,wybudować szkołę.

Najważniejsze jest to, że mamy prawo się różnić. Mamy prawo inaczej myśleć. Ja na podstawie swojej bohaterki- sam fakt tego, że jeździ na wózku, a w Polsce występuje nietolerancja również do osób kalekich- nie to mnie najbardziej interesuje w tej postaci- tylko pokazanie widzowi skąd nawet w ludziach poszkodowanych często oni sami stają się agresywni i oni sami stają się nietolerancyjni. Przez to, że im się coś wydarzyło w życiu ciężkiego. Nagle okazuje się, że w nich jest bardzo dużo agresji skumulowanej, z którą nie potrafią sobie poradzić. W związku z tym stają się bardzo często osobami, które hejtują, nie lubią innych, bo im się życie posypało.

Poziom serotoniny we krwi będzie po tej sztuce na pewno podwyższony, ale dzięki temu też receptory w naszym mózgu zaczną myśleć czy w naszym życiu nie ma sytuacji, kiedy jesteśmy nietolerancyjni. I czy faktycznie tutaj z tej sztuki wszystko trzeba brać na śmiesznie, czy może jednak warto się nad brakiem tolerancji w naszym życiu zastanowić. O to tak naprawdę chodzi w tej sztuce. Z jednej strony ma bawić, śmieszyć, ale ma też sprawić, żebyśmy się zastanowili.