Znany lekarz wyznał brutalną prawdę! Zdradził co się działo z mózgami Tomasza Mackiewicza i Elizabeth Revol podczas zdobywania Nanga Parbat!

Elisabeth Revol na szczycie zorientowała się, że Tomasz Mackiewicz jest w kiepskim stanie i ma problemy ze wzokiem.- Kryzys zaczął się na wierzchołku, trzeba znać specyfikę sportu, by to zrozumieć. Wspinając się, byli zamknięci we własnym świecie - mówił.

Mózgi himalaistów w strefie śmierci mają zaburzone funkcje poznawcze. W strefie śmierci, powyżej 75000 metrów, gdy himalaiści atakują szczyt - ich mózgi nie działają tak jak na poziomie zero. Oni mają ograniczone funkcje poznawcze, więc nie są w stanie ocenić prawidłowo sytuacji. Niedotlenienie wpływa na ich mózg i ich decyzje nie są, takie same gdyby je podejmowali na zerowej wysokości. Ja sam zwracałem uwagę himalaistom, że decyzje podejmowane w strefie śmierci są obarczone błędem - stwierdził lekarz

Do niwelowania tego rodzaju błędów wyznacza się kierowników wypraw, którzy zostają na niższej wysokości i wyznaczają ramy czasowe np. czas maksymalny do ataku na szczyt jaki im pozostał. W przypadku, gdy członek wyprawy nie słucha się takiej osoby, zostaje poinformowany, że ryzykuje własnym życiem i może zostać wykluczony z kolejnych wypraw.

Wszystko jest spowodowane nie tylko ekstremalnym chłodem, ale także ekstremalnie niską zawartością tlenu - ok. 30 %. Takie warunki powodują, że na wysokości, na której znaleźli się Mackiewicz i Revol, z reguły uczestnicy wypraw nie są w stanie realnie oceniać sytuacji i następuje obniżenie tolerancji na wysiłek fizyczny związany z niewydolnością organizmu. Himalaista musi się poruszać bardzo powoli, by bronić się przed wychłodzeniem. Do wszystkiego dochodzi odwodnienie i oddychanie suchym i zimnym powietrzem.

To, co ma kto w głowie, jest sprawą indywidualną. - komentuje Szymczak - Wszystko zależy od tego, kto ma jaką motywację do wejścia na szczyt. Jeżeli ktoś ma ustawioną motywację na 100%, to być może w jego głowie jest właśnie to, aby na tym szczycie być. Jeżeli ktoś myśli o tym, że w domu czekają dzieci i rodzina, to być może w tej drodze się zatrzyma - wyjaśnił lekarz

Wymieniałam informacje, czekałam na wiadomości od ludzi organizujących pomoc - przyznała. - W pewnym momencie napisali mi, że mam zejść na poziom 6000 metrów n.p.m., a Tomka wezmą helikopterem później z poziomu 7200 m n.p.m. Ja tak nie zdecydowałam. To zostało mi narzucone.Kiedy odczytała wiadomość, skierowała się w stronę Mackiewicza i mu powiedziała: - Posłuchaj, helikoptery przylecą późnym popołudniem. Ale ja muszę zejść niżej. Tak mi kazali. Czekaj tutaj proszę. Zabezpieczyłam, jak mogłam najlepiej, swojego partnera, wysłałam jego dokładną lokalizację GPS i rozpoczęłam wędrówkę w dół.