Artur Orzech ujawnia kulisy Eurowizji: Nie jest fajnie. Występują tam głównie postacie czwartego planu

Z czego w takim razie wynika fenomen Eurowizji, która nie kreuje ani przebojów, ani tym bardziej gwiazd, a mimo to oglądana jest rokrocznie przez dwieście milionów widzów?Wśród których są, proszę zwrócić uwagę, ludzie zarówno w niej zakochani, jak i jej nienawidzący. Wynika to z prostego faktu, że lubimy zawody – a to są swego rodzaju zawody. Mamy tylko jedną wadę narodową: zawsze, gdy wystawiamy gdzieś na arenie międzynarodowej sportowca lub artystę, musimy wygrać. Inaczej cierpi nasza duma narodowa. Wieszamy wtedy na naszych reprezentantach psy albo w ogóle wycofujemy się na jakiś czas z rywalizacji, jak w przypadku Eurowizji. A to przecież jest przede wszystkim zabawa. Nikt z poważnych artystów nie bierze w niej udziału, bo wizerunkowo nic to nie daje, a może nawet zaszkodzić, jeśli ukończy się rywalizację na końcu stawki. W związku z tym trafiają tam głównie postacie drugiego, trzeciego i czwartego planu - tłumaczy Orzech w rozmowie z Onet.pl.

 Do zmiany sposobu komentowania wystarczył mi kwadrans rozmowy z legendarnym komentatorem BBC, Terrym Woganem. Zapytał mnie, w jaki sposób to robię. Gdy odpowiedziałem, że uczciwe i na poważnie, usłyszałem: "Chyba zwariowałeś! Spójrz, co się tutaj dzieje – to jeden wielki cyrk. Nie możesz oszukiwać i mówić, że to poważna sprawa, nawet jeśli zdarzają się na tej scenie, choć coraz rzadziej, poważni ludzie. Postaw na dobrą zabawę!". Momentalnie mnie oświeciło. Od tamtej pory nie udaję, że jest fajnie, jak fajnie nie jest, pozwalam sobie na kąśliwe uwagi, za które byłem wielokrotnie atakowany. Uważam jednak, że jako dziennikarz muzyczny mam prawo do swojego głosu. Staram się go nie nadużywać, ale jeśli dzieje się coś, co jest dramatycznie słabe, mówię o tym.