Ania Wyszkoni pokonała COVID, ale jej bliscy nie mieli tyle szczęścia. Gwiazda podzieliła się smutną historią

Ostatnie kilka miesięcy naszej wspólnej pracy, kiedy intensywnie koncertowaliśmy, to była prawdziwa męka zarówno dla mnie, jak i pewnie dla nich. Na szczęście potem wszystko potoczyło się po mojej myśli. Myślę, że jako wokalistka Łez nie osiągnęłabym tego, co wydarzyło się w mojej solowej twórczość – mówiła w Gali.

"Wykryto RNA wirusa SARS-CoV-2". Tak, to o mnie. To znaczy, że przeszłam COVID. Nie jakoś bardzo ciężko, ale nikomu nie życzę. Jestem już po i czekam tylko na możliwość oddania osocza, a jeśli ktoś się tym interesował, to wie, że nie jest to takie proste. Bardzo chciałabym móc oddać osocze, które być może uratuje komuś życie. Krew mnie zalewa, gdy czytam kolejne idiotyczne teorie odklejonych postaci zbyt elegancko nazywanych "koronasceptykami" o fałszywej pandemii, statystach w szpitalach, spisku światowych koncernów itd.

Mogę powiedzieć, że mi się udało. Nie wylądowałam w szpitalu, nie zajęłam nikomu miejsca pod respiratorem, nie dostałam nawet zapalenia płuc, ot, po prostu przez kilka dni nie mogłam wstać z łóżka z powodu bólu i gorączki, ciężko było przejść się po schodach bez odpoczynku, takie tam "drobiazgi", których nawet nie śmiem wymieniać w rozmowach z ludźmi, którzy mieli mniej szczęścia. Lub ich bliskimi. Mama mojej koleżanki przegrała walkę z covidem. Ktoś postanowił, by "statystowała" gdzie indziej, w innym wymiarze. Ktoś inny, kogo znałam osobiście skończył w podwójnym worku foliowym - tak się podobno chowa zmarłych na COVID, których rodziny nie uznają kremacji (ich prawo). Inny znajomy walczy o życie w szpitalu. Takich przypadków znam więcej, również zakończonych sukcesem.

To nie grzech nie znać się na czymś, natomiast autorytatywne wypowiadanie się w kwestiach, o których wiedzę czerpie się z YouTube’a albo z chmur, albo od innych, podobnych sobie "geniuszy" jest po prostu niebezpieczne. Zwłaszcza przy wysokich zasięgach, którymi dysponują autorzy tych bredni.

Teraz czekam na lawinę błota tak jak wcześniej przy tęczy, a potem przy błyskawicy i strajku kobiet. Domyślam się, co się wydarzy w komentarzach, więc tym razem do nich nie zajrzę, żeby znowu nie wkręcić się w niepotrzebne dyskusje z często anonimowymi rodakami, którzy swoje zdanie wyrażają obelgami i życzeniami śmierci, a w łagodniejszym wydaniu — gwałtu i urodzenia chorego dziecka. Dziękuję za uwagę, idę zdrowieć.