Walka o życie syna Rzeźniczaka w obliczu przepychanek ojca i matki. Magda Stępień miażdży byłego partnera

Kiedy pół roku temu Oliwier pojawił się na świecie byłam najszczęśliwszą kobietą nie tylko na kuli ziemskiej, ale i w całym wszechświecie. Wiedziałam, że od tej pory będziemy mieli siebie i miłość, której nie da opisać się słowami. Jest dla mnie wszystkim. Nikt i nic nie jest ważniejsze od Niego. Dziś usłyszałam straszną wiadomość, diagnozę – nowotwór – bardzo rzadko występujący guz wątroby - poinformowała w social mediach.

Bardzo łatwo możemy znaleźć informacje, że piłkarz Wisły Płock Jakub Rzeźniczak zarabia tam 45 tys. zł miesięcznie. Rocznie prawie 600 tys. – czyli tyle, ile przeciętny Polak rocznie nie zarobił nigdy. Ten piłkarz nie zarabia dużych pieniędzy od wczoraj, tylko od lat. Sama pani Magdalena Stępień też nie wygląda na osobę, która żyje za średnią krajową. No, chyba że jest dobrą aktorką i świetnie udawała, że ma pieniądze – mówił na nagraniu.

Jakie posiadam fundusze? Skąd wiesz, czym dysponuje? Na Pudelku przeczytałaś czy u napakowanego gościa, który wszystkich obraża? Fejkowym kontom nie będę odpisywał. Ja za wylotem nie jestem, ma dobrą opiekę tutaj w Polsce i leczenie przynosi efekty  – odpowiedział.

Powiem Wam, że jest mi bardzo przykro przez to, co teraz przeczytałam w internecie. W sumie nie wiem, co mam wam powiedzieć, bo teraz nie jest dobry czas na tłumaczenie się i pokazywanie całej prawdy. Właśnie tak to jest, jak komuś bardziej zależy na własnym PR i na chronieniu własnej d*py niż na ratowaniu życia syna. Oliwier ma na przeżycie tutaj w Polsce 2 procent szans, w Izraelu pojawiło się więcej procent, dlatego podjęliśmy decyzję, że polecimy tam i spróbujemy tam, mając tutaj też dobrą opiekę, ale jakby no tam pojawiło się więcej procent i chcieliśmy go tam ratować, więc jedna z bardzo bliskich mi osób napisała i powiadomiła Kubę, o tym, że jest szansa na ratunek dla Oliwiera w Izraelu. Odpowiedzi nie otrzymaliśmy. Później poinformowaliśmy go, że jest potrzebne 250 tysięcy, również odpowiedzi nie otrzymaliśmy, więc z racji tego, że musieliśmy bardzo szybko działać, podjęliśmy decyzję o tym, że zakładamy zbiórkę, nie informując Kuby o tym, bo skoro nie było odpowiedzi, to zrozumieliśmy, że Kuba nie dysponuje takimi pieniędzmi. Nawet jeśli by dysponował, a w tym momencie, kiedy pojawiła się zbiórka, mógł mi po prostu napisać: "Magda dysponuję takimi pieniędzmi, proszę, usuń tę zbiórkę, ja pokryję te koszta". Takiej wiadomości nie otrzymałam - powiedziała.

Teraz nagle, kiedy po wczorajszym USG okazało się, że guz jest mniejszy, ojciec dziecka stwierdził, że Oliwier ma tutaj dobrą opiekę i uważa, że dziecko powinno być tutaj leczone, gdzie jeszcze kilka dni temu sam podpisywał zgodę na wylot za granicę i uważał, że rzeczywiście trzeba ratować dziecko za granicą, że w Polsce tutaj nie ma sensu, jak jest tam więcej procent. My jesteśmy w kontakcie z rodzicami dzieci, które mają lub miały ten nowotwór, którzy informowali nas o wszystkim. Myślę, że każdy z rodziców będąc w takiej sytuacji jak ja, postąpiłby tak samo. Ale tak to jest, jak ktoś chce teraz ratować bardziej siebie z całego tego syfu, który się zrobił i właśnie wystawia takie oświadczenia, takie rzeczy. (...) No i żeby mnie wpędzić w kozi róg i pokazać, że ta zbiórka w ogóle była niepotrzebna... To, że guz się zmniejszył, to nie znaczy, że on już jest wyleczony i, że procent jego wyleczalności urośnie. Nie urośnie, dalej jest 2 procent a tam jest więcej.

Nie rozumiem w ogóle takiego działania i takich tekstów, gdzie wcześniej ta osoba mówiła, że oczywiście lecimy, bo przecież podpisał zgodę na ten wylot, chyba nikt go do tego nie przymusił, ale wiadomo, ważniejszy jest PR, PR, PR i to wybrał sobie dobry moment, aby wybrnąć z tego. Dlaczego nie udostępnił zbiórki? Wiadomo, o zbiórce dowiedział się z internetu, bo przecież nie trzeba wylatywać, nie trzeba dziecka ratować za granicą, bo można go ratować tutaj. Ja nie będę tutaj za wiele wam tłumaczyć, załączę wam dokument potwierdzający chorobę Oliwiera dla jasności. Ja się skupię z moją rodziną tylko i wyłącznie na ratowaniu mojego dziecka.

Zarchiwizowałam zdjęcia, aby nie pojawiały się komentarze, dziwne dyskusje, bo to jest mi teraz totalnie niepotrzebne. Ja ze swojej strony wyjaśniłam wam sprawę, jak to wygląda. Myślę, że każda matka w takiej sytuacji nigdy do końca życia by sobie nie wybaczyła, gdyby nie dała swojemu dziecku tych kilku procent więcej i nie spróbowała za granicą. Ale tak jak mówiłam wcześniej, powtarzam się może... To wszystko te emocje, wybaczcie. Te kilka procent może odmienić jego życie. Ale jak ktoś się angażuję, tak jak się angażuje. Raz odpisuje, raz nie odpisuje, gada jakieś głupoty, to właśnie tak wychodzi.

Nasza relacja nigdy nie była jakaś super, nawet w czasie choroby były kłótnie, różne jakieś tam sytuacje, które nie były na miejscu, a to wszystko dlatego, że ja do dziś nie pozbierałam się po tym, co mnie spotkało 7 miesięcy temu. Do dziś nie pozbierałam się po tym, jak zostałam potraktowana, jak zostałam upokorzona. Ja nie potrafię rozmawiać z tą osobą i nie potrafię się z nią dogadać nawet ze względu na chorobę. Dlatego to, jak zostałam potraktowana 7 miesięcy temu, nadal jest w moim sercu. Choćbym miała ratować sama życie mojego dziecka z rodziną i przyjaciółmi, to jest to możliwe. A takie wsparcie, jakie otrzymałam obecnie i w trakcie choroby, to jest prawie wsparcie zerowe. A angażowanie się teraz na koniec, kiedy jest już wszystko ogarnięte do wylotu i pokazywanie, że można dziecko leczyć w Polsce, to jest oczywiście oczernianie i stawianie mnie w złym świetle, wiedząc o tym, jak jestem wykończona, siedząc tutaj w szpitalu, psychicznie, fizycznie... Dokładanie mi więcej stresu. Jest tak bardzo zapatrzony we własne życie.