Arkadiusz Jakubik wychowuje swoje dzieci zupełnie inaczej niż inne gwiazdy

- Dzieci należy trzymać z dala od pieniędzy i z dala od pozy, że się ma kasę. Zasada w moim domu jest prosta: muszą utrzymać się z kieszonkowego - powiedział aktor w wywiadzie dla Gazety Wyborczej.

Nie chciałem, by zostali młodocianymi gwiazdami seriali, z wodą sodową bijącą do głowy, z zawsze pełną kartą kredytową, tylko mieli normalne dzieciństwo. Przerażają mnie ci nastoletni celebryci żyjący tym, co napiszą o nich w kolorowej prasie. Dorosłe dzieci, które konstruują w swoich głowach słaby obraz świata rozgrywający się na trajektorii: plan filmowy, bankiet, wywiad, kasa, sława, podziw, szczęście... Taki świat jest nieprawdziwy. Chcę synów nauczyć skromności. - wyznaje Arek.

- Nie oglądam telewizji. W gazetach czytam tylko kolumny sportowe i kulturalne. Czasami naukę. Szkoda czasu.

- Nie jąkałem się od urodzenia. Jako ośmiolatek zagrałem w filmie "Okrągły tydzień" w reżyserii Tadeusza Kijańskiego. Poszliśmy na ten film do kina ze szkołą. Kiedy koledzy zobaczyli mnie na ekranie gołego, rozpętał się horror. Wołali za mną: "Aktor, pokaż pisiora!". Żadne tam żarty, zupełna powaga. Zmieniłem szkołę. Nie chciałem jeździć na castingi, grać i pokazywać siusiaka. Nie chciałem być aktorem. Zacząłem się jąkać. Klasyczna nerwica i czas dojrzewania. W liceum pani prof. Urszula Kraka zapisała mnie do kółka teatralnego. Dostałem rolę Papkina i okazało się, że kiedy gram, to się nie jąkam. Zawód aktora mógł mi też dać narzędzia, by udawać, że jestem fajny.