Syn Beaty Tadli o horrorze wojny w Ukrainie. "Wielokrotnie siedzieliśmy w schronie" [WIDEO]

Ukrainie poświęciłem prawie półtora roku życia. Trochę byłem w Polsce, trochę tam, natomiast w zasadzie odkąd zaczęła się wojna, to więcej czasu spędzałem za naszą wschodnią granicą. Od pewnego czasu jestem już w Polsce, bo muszę poukładać swoje sprawy, ale Ukraina zawsze jest ze mną blisko i na pewno będę bardzo angażować się w pomoc - powiedział.

Moja mama powiedziała mi wprost: "Nawet jeśli miałaby przepłakać wszystkie noce, kiedy ja będę tam, to żadna siła nie sprawi, że mnie zatrzyma" i to jest prawda. Wiadomo, że jest to ciężka kwestia, bo nie chcę narażać moich bliskich na zmartwienia, ale chcę iść za głosem serca i robić coś, co jest dla mnie ważne. Pomoc naszym sąsiadom jest ważna.

Do tej pory szukam swojej roli w życiu. Ale tak, odnalazłem się w tym. Odnalazłem swoją rolę w pomocy ludziom, którzy jej potrzebują i wierzę, że małymi krokami znajdę swoją rolę w tym wszystkim, ale nie zamierzam nigdy w życiu być obojętny w stosunku do osób, które są w potrzebie i nie tylko mówię tu o Ukrainie - stwierdził.

Aktualnie kontynuuję pracę w mediach, staram się angażować, wróciłem na studia, tym razem zaocznie i mam nadzieję, że uda mi się je skończyć, bo dużo czytałem o sobie m.in o tym, że rzuciłem studia, mimo, że nie studiowałem. Natomiast rzeczywiście w tym momencie wróciłem na studia i mam nadzieję, że gdzieś tam to wszystko ułoży mi się w jedną całość.

Tak. Ja zrobiłem po Ukrainie prawie 60 tysięcy kilometrów odkąd rozpoczęła się wojna. Byłem w zasadzie wszędzie. Byłem świadkiem bombardowań, wielokrotnie siedzieliśmy w schronie czy w miejscach, w których było bezpiecznie. Natomiast pamiętam nawet mój pierwszy dzień, pierwszy wyjazd do Ukrainy, gdzie było pierwsze bombardowanie Lwowa, którego doświadczyłem 600 metrów od siebie - przestrzegł.

Wbrew temu, co wiele osób mówi, wojna nadal trwa, jest nieobliczalna i w każdej chwili może zdarzyć się cokolwiek.