Pogrzeb Krzysztofa Krawczyka. Odczytano list Andrzeja Dudy. Tym razem obyło się bez wpadki?

Szanowni państwo, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej pan Andrzej Duda prosił mnie, żebym złożył pokłon panu Krzysztofowi Krawczykowi i przekazał wyrazy głębokiego współczucia dla rodziny na ręce pani Ewy - promyka słońca pana Krzysztofa jak powiedział niedawno zaraz po wyjściu ze szpitala. Przekazuje również wyrazy współczucia wszystkim przyjaciołom i fanom pana Krzysztofa Krawczyka.

Wiadomość o śmierci śp. Krzysztofa Krawczyka głęboko mnie zasmuciła. Odszedł wspaniały artysta, który swoimi dokonaniami zapisał własny, odrębny rozdział w historii polskiej muzyki. Jego piosenki znają na pamięć miliony Polaków. Wpadających w ucho melodii zebrało się tak wiele, że nawet tych najważniejszych nie sposób wymienić jednym tchem. Wykonywane przez Krzysztofa Krawczyka utwory wciąż zdobywają serca nowych słuchaczy. Łączyły i nadal łączą całe pokolenia.

Pierwsze przeboje wykonywał razem z Trubadurami. Wniósł do tego zespołu swój unikalny talent i niespożytą energię. Ogromną charyzmą osobistą i sceniczną przyciągał także w projektach solowych. Umiejętnie łączył światowe trendy muzyki popularnej z polskim folklorem i tradycją. Zawsze podążał z duchem czasu, przekraczał muzyczne gatunki. Był otwarty na nowe wyzwania. Zapraszał do współpracy młodszych od siebie artystów. Pokazywał im, jak ważne jest, by słuchacz mógł dostrzec osobisty stosunek artysty do prezentowanych utworów, radość z ich wykonywania oraz szacunek dla publiczności. Śpiewał o zwyczajnych ludziach, o ich marzeniach i codziennych troskach. Przez długie lata aktywności zawodowej dowiódł, że znakomita warsztatowo i dojrzała artystycznie muzyka popularna ma swoje miejsce w kulturze narodowej.

Mimo wielkiej sławy pozostał sobą: wiernym przyjacielem i kolegą, dobrym, życzliwym sąsiadem, wrażliwym, serdecznym człowiekiem. Nigdy nie zapomnimy. Jego silnego, charakterystycznego, tak bardzo polskiego głosu. Trochę nostalgicznego, trochę zawadiackiego; przesyconego radością życia, a czasem refleksyjnego i podniosłego. Głosu, dzięki któremu świat nabierał barw i wydawał się lepszy. Nigdy nie zapomnimy emocji i wzruszeń, których zmarły dostarczał nam swoją muzyką. Pozostawił po sobie setki wspaniałych nagrań i wiele miłych wspomnień. A także osobiste świadectwo optymizmu, hartu ducha oraz wiary w sens dobra, które ofiarowujemy innym. Do tej spuścizny śp. Krzysztofa Krawczyka będziemy wracać. Dzisiaj z całego serca mu za nią dziękujemy – i z wielkim żalem Go żegnamy.