Karolina Pisarek po raz pierwszy tak szczerze o swojej chorobie. Dotychczas milczała o niej z powodu, który nie napawa optymizmem [WIDEO]

Dużo osób się pyta co z Karoliną. Byliśmy na tomografii głowy, jak i wczoraj na rezonansie kręgosłupa i szyi. Karolina ma straszny ból głowy i nie jest w stanie do tej pory sama chodzić… Walczymy każdego dnia, różnymi metodami, żeby było lepiej, ale na razie bez poprawy… – jej mąż przekazał w social mediach.

Rzeczywiście, rozkładałam siły na zamiary i te moje treningi wcześniej były bardziej intensywne, ale do tych też przykładałam się na 100 proc., na tyle ile mogłam. Stawiałam się na każdym treningu, byłam jak pilna uczennica, robiliśmy troszkę dłuższe przerwy. Ale dziś na parkiecie poczułam, że dałam z siebie 100 proc.

Teraz czuję się o wiele lepiej. Proces leczenia trwa i badania dalej trwają. Nie ukrywam, że się tym nie dzielę na moich social mediach, bo jak miałabym tego pokazywać, to jest tego bardzo dużo i nie chcę też martwić ludzi na zaś. Jeżdżę od lekarza do lekarza, z badań na badania, dalej to kontroluję, mam lekarzy, którzy to kontrolują, więc jestem pod stałą opieką.

Ja już odnośnie tej sytuacji napisałam post, w którym uzewnętrzniłam się ze swoimi uczuciami. Rzeczywiście - tam jest odpowiedź. Ale chciałabym się teraz skupić na tych pozytywach, bo były też te osoby, które mi dobrze życzą i wiedzą, jak było. Mój mąż bardzo mnie wspierał i ogarniał. Był bardziej świadomy niż ja, bo mnie ogarniał taki ból i mniej wiedziałam niż mój mąż.

Tak. Kilku lekarzy załatwiło mi kilka osób z show-biznesu, ale prywatnie na moich social mediach wiele osób napisało, że może pomóc w tym i w tym, bo przechodziło przez różne rzeczy. Gdybym robiła to wszystko sama, to nie wiem, czy znalazłabym jakiegokolwiek lekarza, bo było bardzo ciężko, to była bardzo dynamiczna sytuacja. Jestem bardzo wdzięczna.

W momencie kiedy nie jesteś w stanie w ogóle funkcjonować, to wiesz, że nie przyjdziesz. W sobotę rozmawialiśmy z Rogerem, że to chyba będzie już koniec tej przygody, ale w niedziele rano jak się obudziłam i była lekka poprawa, to zaczęłam mieć tą nadzieję. Tego dnia też miałam kolejnego neurochirurga i kolejną wyprawę do kolejnego szpitala i jest lepiej.