Joanna Kurowska zmieniła imię. Od dawna go nie lubiła, a przypadkowa sytuacja sprawiła, że nie wahała się ani chwili

Joanna Kurowska dorastała w tradycyjnym kaszubskim domu. W 1988 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi. Początkowo rozwijała kunszt aktorski na deskach teatru. Z czasem producenci zaczęli ją zatrudniać przy filmach i serialach. Dała się poznać widzom w produkcjach, takich jak m.in.: Dług, Dzień świra, Graczykowie, 13 posterunek, Świat według Kiepskich, 39 i pół, Śniadanie do łóżka, Magda M., Komedia małżeńska, Ekstradycja, Bulionerzy.

Joanna Kurowska

Robert Sienkiewicz

27 stycznia 2022, 14:40

Aktorka nie miała łatwego życia. W 2014 roku samobójstwo popełnił jej mąż Grzegorz Świątkiewicz. W swojej biografii wyznała, że pamięta też śmierć 2-letniego braciszka:

Jeden z pierwszych obrazków, jakie zapamiętałam z dzieciństwa, jest taki: najpierw idzie mój ojciec, który pcha wózek z moim bratem, już nieżyjącym… Co się stało? Zmarł. Matka kupowała mleko krowie od gospodarzy, żebyśmy mieli prawdziwe, bo w latach siedemdziesiątych wybuchła afera – podobno do mleka dosypywano proszku IXI, by nie kwaśniało. Tego dnia matka poszła po mleko przeznaczone dla mnie.

Po tym okazało się, że krowy chorowały na pryszczycę. Historia jest o tyle przerażająca, że wspomniane mleko miała wypić Kurowska. Wyznała, że obwiniała się przez to za śmierć brata.

Joanna Kurowska naprawdę nazywa się inaczej. Jak?

To niejedyne wspomnienie Kurowskiej z dzieciństwa. Pamięta, że jej rodzice kłócili się o imię dla niej. Ojciec zadecydował, że będzie się ona nazywała Katarzyna Barbara i postawił na swoim. Zignorował przy tym głos matki, która chciała, aby córeczka nazywała się Joanna. Aktorka na łamach biografii Każdy dzień jest cudem opowiedziała:

Potem się tłumaczył, że w jego domu był zwyczaj nadawania dziecku imienia patrona z dnia urodzenia. Patronką 25 listopada jest Katarzyna. Zapytałam kiedyś ojca, czy jeśli trafiłoby na dzień Genowefy albo Kunegundy, to też tak by mnie nazwał. A on dalej swoje, że u nich był taki zwyczaj, związany z jakimiś przesądami, że jeśli w ten sposób nadaje się dziecku imię, to ono będzie szczęśliwe.

W latach 80., w trakcie studiów w łódzkiej filmówce, Katarzyna zdecydowała, że przestanie używać tego imienia i „stanie się” Joanną. Do wszystkiego przyczynił się jeden z jej wykładowców.

Na rok przyjęto niewielką liczbę osób, w grupie było nas ośmioro. Oprócz mnie była jeszcze Katarzyna Węglicka i profesor zasugerował, że w jednej grupie nie może być dwóch dziewczyn o tym samym imieniu. Od razu się zgłosiłam, że mogę być Joanną. Bardzo mi się to spodobało – ujawniła.

Wiedzieliście o tym?