Jak Jarosław Kaczyński okłamywał mamę po śmierci brata? Pierwszy wywiad w "Pytaniu na śniadanie" – co jeszcze powiedział?

Jestem taką sową, takim puchaczem i nie lubię rano wstawać. Zwykle coś robię, pracuję i kładę się spać o trzeciej w nocy. Lata jednak lecą i wydajność nie ta. Kiedyś byłem człowiekiem na granicy pracoholizmu, natomiast dzisiaj mogę powiedzieć, że wyrabiam półtora etatu. Dzień zaczynam od herbaty, bo nie pijam kawy, a poza tym robię to co trzeba zrobić, czyli obsługuję koty pod różnymi względami, trochę posprzątam no i jadę do pracy.

Bardzo często o niej myślę. Odeszła przedwcześnie. Wiele jej koleżanek przekroczyło dzisiaj dziewięćdziesiątkę i żyją dalej, strasznie żałuję, że moja mama odeszła wcześnie. Jej wkład w wychowanie moje i mojego świętej pamięci brata był ogromny. Nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale ona poświęcała wiele spraw i towarzyskich i zawodowych, po to żeby w nas bardzo dużo włożyć. Poza tym zajmowała się nami na różne sposoby i miała jedną ważną cechę, była bardzo sympatyczną osobą. Była autorytetem i wsparciem, nawet wtedy kiedy była bardzo chora, a nawet po tragedii Smoleńskiej.

Ja nie mogłem tego zrobić, kiedy mama była na granicy śmierci. Tylko dlatego nie pojechałem wtedy do Smoleńska. Wtedy lekarze powiedzieli mi by jak najdłużej zwlekać. Dopiero kiedy uzyskałem pozwolenie to zrobiłem. (...) Z kolegami drukowaliśmy Rzeczpospolitą, by pokazać mamie, że brat jest w Ameryce Południowej i przez pyły, które wtedy po wybuchu wulkanu unosiły się w powietrzu, nie może szybko wrócić i musi płynąć statkiem. Kiedy zdarzyła się tragedia mama była mało świadoma tego co się dzieje.