Justyna Steczkowska została zapytana o legalizację aborcji. Ma jasne stanowisko

Justyna Steczkowska ostatnio udzieliła obszernego wywiadu Żurnaliście, któremu opowiedziała m.in. o kulisach swojej sesji dla "Playboya"i rodzinnej tajemnicy o jej ojcu. Redaktor zapytał ją także o jej zdanie w sprawie aborcji. Artystka jest mamą trójki dzieci, a w 2020 roku publicznie zapewniła, że jest przeciwko aborcji, bo "zawsze stanie po stronie życia", ale "nigdy nie ocenia tych, którzy wybrali inną drogą". W najnowszym wywiadzie podzieliła się swoim obecnym podejściem tematu usuwania ciąży.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo:

Żurnalista zapytał Justynę Steczkowską, czy – jej zdaniem – aborcja powinna być legalna. Artystka odpowiedziała:

Nie można mówić kobietom, co mają robić ze swoim ciałem. To jest oczywiste. Urodzenie dziecka jest odpowiedzialnością na całe twoje życie. Bo nie po to dziecko pojawia się na świecie, żeby się plątało po ulicach, albo było nieszczęśliwe i samotne. Natomiast budowanie i poszerzanie naszej świadomości pokazuje nam, jak dusza wciela się w nasze ciało i musi się z nim zrozumieć. To wymaga od niej olbrzymiego nakładu energii. Jeśli przerywasz ten proces, to musisz się liczyć z tym, że to nie jest bezkarne. To nie jest tylko to, że usuniesz ciało ze swojego ciała. To nie jest tylko ciało. Nie można nikomu mówić, co ma robić! Ale gdyby człowiek miał świadomość i ją poszerzał, to by tego nie zrobił, bo wiedziałby, czym to tak naprawdę jest.

Justyna Steczkowska już w 2020 roku obszernie wypowiedziała się w temacie aborcji, a wszystko w ramach komentarza na temat wyroku Trybunału Konstytucyjnego, według którego legalizacja zabiegu przerwania ciąży w przypadku upośledzenia płodu nie znajduje konstytucyjnego uzasadnienia. Piosenkarka wówczas napisała w sieci:

Nie potrafię zrozumieć ostatnich decyzji dotyczących Trybunału Konstytucyjnego. W państwie, w którym niepełnosprawnym pomaga się w minimalnym stopniu, albo wcale (...), "przymusza" się kobiety/rodziców do podejmowania decyzji z góry ustalonej pomimo tego, że i tak to najczęściej są bardzo dramatyczne chwile dla nich z konsekwencjami, które towarzyszą im całe życie! (...) Wychowanie i opieka nad niepełnosprawnym człowiekiem uczy nas pokory do życia, bezwarunkowej miłości i rozumienia tego, że ponad chorym ciałem mieszka piękna, świetlista dusza, ale nie można nikogo zmuszać do heroizmu, skoro w żaden sposób nie bierze się za to odpowiedzialności! Uczciwie byłoby więc, zanim podejmie się tak ważne decyzje, porozmawiać najpierw z kobietami, lekarzami, placówkami, usprawnić infrastrukturę, a nie burzyć latami wypracowany niełatwy kompromis.