Dziś światowy dzień walki z depresją – te gwiazdy stoczyły taką walkę. Opowiedziały o swoich zmaganiach, aby pomóc innym

Bardzo długo nie mogłam uwierzyć, że potrzebuję takiego leczenia, więc byłam na kilku konsultacjach, bo wydawało mi się, że jest to niemożliwe, żebym to ja nie potrafiła sobie poradzić z własną głową.

Nie umiem odpowiedzieć w jakiej części portale plotkarskie, w jakiej części własne ambicje, przegrane bitwy, utracone przyjaźnie, bieżące problemy, przebodźcowanie, wrodzona nadwrażliwość. Myślę, że to miks wielu rzeczy, które trzeba powoli sobie uświadamiać i umieć z nimi walczyć na bieżąco. W którymś momencie czara goryczy się przelała i chemia w mózgu przestała działać, tak jak powinna – wyjawiła.

Cały wrzesień źle się trzymałem, to był tak okropny stan, że miałem wrażenie, jakby pojawiła się we mnie jakaś nowa osobowość. Czułem jakbym był gwałcony przez nowego siebie – powiedział serwisowi Noizz.pl.

Pandemię kocham! Nie chodzi mi o wirusa, ale o lockdown, o brak przymusu związanego z wychodzeniem z domu, o możliwość skupienia się na rzeczach, na które wcześniej nie miałem czasu. Dla mnie – błogosławieństwo.

Kiedy dwa lata temu usłyszałam od psychiatry, że mam depresję, było mi potwornie wstyd. Czułam zmęczenie, miałam zaburzenia akcji serca, chciało mi się ciągle spać i płakać. Generalnie całe moje życie wydawało mi się wtedy filmem katastroficznym. (…) Choroba była dla mnie w tamtym momencie oznaką słabości i porażki, dlatego powiedziałam rodzicom: „Błagam, nie mówcie o tym nikomu”. Tylko cztery najbliższe mi osoby wiedziały co, się ze mną dzieje.

Pierwsze objawy pojawiły się po egzaminach do szkoły teatralnej. To był czas ogromnej mobilizacji. Uczyłam się do matury i egzaminów, pracowałam na planie „M jak Miłość” i jeszcze chciałam schudnąć, by pięknie wyglądać, bo przecież mówiło się wtedy, że do warszawskiej akademii Teatralnej przyjmują tylko śliczne dziewczyny.(…) Gdybym już na tamtym etapie trafiła do psychiatry to pewnie nie miałbym tej cholernej depresji. Bo potrafiłabym o siebie zadbać  – zdradziła.

Nie chcę mówić, że to, że takie myśli przychodzą do ludzi w naszym wieku jest oczywiste, ale z moich obserwacji wynika, że w dzisiejszych czasach depresyjne stany wśród młodzieży to norma. Takie myśli przychodzą czasem raz, czasem kilka razy, czasem zostają na dłużej. To, jak szybko udaje się z nimi uporać, to kwestia indywidualna – powiedziała w Dzień Dobry TVN.

Razem przechodziliśmy przez te trudniejsze okresy na etapie dojrzewania, ale ja też jestem takim człowiekiem, że nie narzucam się z pomocą. Jeśli ktoś o nią poprosi, na pewno ją dostanie, ale nie chcę nikogo tym osaczyć czy ingerować w jego sferę emocjonalną. Nie chcę robić czegoś wbrew komuś .

Moja depresja była moją sprawą. Owszem, trudną. Bywało tak, że ciężko było mi wyjść z domu. Ale wychodziłam na scenę i znajdowałam się w innej życiowej przestrzeni. I na niej się skupiałam – zdradziła.

Zawsze jest moment krytyczny. Możesz utonąć albo się wynurzyć. Nad ranem pomyślałam: czy kogoś obchodzi, że w jakimś pokoiku jest strzępek kobiety i wali łbem o mur. Do ku**y nędzy, Foremniak, albo wóz, albo przewóz! – dodała.

Przez pół roku miałam depresję poporodową. Mój syn płakał cały czas, przez pierwszy rok nie spał ani jednej nocy. Byłam wykończona. A to był szalony czas sukcesu płyty z Bregovićem. Słaniałam się na nogach. Było mi bardzo trudno, ale czego się spodziewać? Mój syn ma temperament po rodzicach. Jeszcze jak był w brzuchu, ja skręcałam w prawo, a on w lewo. Jego nastoletni bunt też mi dał nieźle w kość. Cieszę się, że teraz się uspokoił. Bardzo pomogła jego miłość. Zakochał się i wszystko jak ręką odjął.

Miałam poważny kłopot. Przeżyłam koszmar po porodzie. Bardzo długo wracałam do formy - tak fizycznej, jak psychicznej. Co więcej, wszystkie mamy dookoła zapewniały mnie, jak to jest pięknie i wspaniale, gdy już urodzi się dziecko, a ja, ku mojemu przerażeniu, wcale tego nie czułam. Miałam do siebie pretensje o to, że nie jest tak, jak być powinno. Uznałam, że jestem po prostu gorsza od innych.

Oczywiście farmakologią można wiele wyprostować, coś powyrównywać. No, ale co dalej? Duchowość jest pieruńsko istotna.

Walczę z ciągłymi nudnościami, zasłabnięciami, gorączkami po 40 stopni, z lękami (...) Bywały takie dni, gdy jedynym widokiem był sufit w pokoju. Gdy nie miałam siły ani chęci wstać z łóżka, a jedynym pytaniem było: "po co?". Dodatkowym problemem było to, że farmakoterapia nie dawała efektów. "Reagowałam utratami świadomości, jeszcze większymi nudnościami, trzęsawkami i lękami – powiedziała portalowi Sport.pl.

 Serce mi krwawiło, bo traciłam mężczyznę, którego kochałam, byłam przerażona, że sobie nie poradzę w życiu. To trochę przez to, że Michał zna się na wszystkim, wszystko wokół ogarniał i otaczał mnie taką demobilizującą opieką  – powiedziała „Gali”

 Żyłam w obcym kraju, na innym kontynencie, z dala od rodziny. Ogarnęła mnie taka depresja i paraliż, że chodziłam w szlafroku i w kółko płakałam. Nie miałam jeszcze tego, co wykształciło się we mnie potem, po spotkaniu Jerzego Kosińskiego: systemu odpornościowego, który pozwoliłby mi z tego wyjść – wyznała.

Jestem zmęczony przemijaniem i krótkością życia. Mam z tego powodu depresję. (...) Świadomość, że za chwilę trzeba będzie się zwijać z tego świata, jest dość przygnębiająca.

Mam za sobą parę lat ogólnego zniechęcenia i słabego nastroju, czyli tego wszystkiego, co się wiąże z depresją.

Otruto nam psa, śmierć bliskich, a dom spalił się w dziwnych okolicznościach. Nasz majątek życia. Myślałam, że po tym wszystkim, nic mi już nie zaszkodzi i przyszła ona… »Pani Depresja«. Wiem, że depresja nie musi przyjść wtedy, kiedy jest źle. Czasami wystarczy mały impuls – wyjawiła gwiazda.

Ja sam potrzebowałem w tym roku pomocy psychoterapeuty, dlatego że pandemia pogłębiła mój strach, który siedział we mnie w środku. Musiałem skorzystać z pomocy, by wyjść na scenę w Sopocie – mówił w 2021 roku.

Na koncertach, kiedy ja stoję na scenie i mam przed sobą tłum ludzi, a pierwszy rząd podnosi ręce do góry, ja na tych rękach widzę naprawdę sporo. To jest dla mnie znak, że te poranione ręce wołają o pomoc. W ciągu roku dostaję od fanów setki listów z wieloma problemami – kontynuował.

Było dużo składowych, a jednym z czynników były negatywne publikacje w internecie. Miałam dosyć intensywne stany lękowe. Jak wychodziłam gdzieś, to czułam się obserwowana.