Tak Lewandowscy żyli zanim zostali megagwiazdami. Było bardzo skromnie: "Składaliśmy się na jedzenie"

Robert i Ania Lewandowscy tworzą jedną z popularniejszych par w show-biznesie. Spodziewają się drugiego dziecka, tworzą szczęśliwą rodzinę, spełniają się zawodowo.

Ania i Robert Lewandowscy

Zuza Maciejewska

17 kwietnia 2020, 12:40

Sukcesy w tej ostatniej dziedzinie przełożyły się na spore dochody, dzięki którym na brak pieniędzy narzekać nie mogą. Te jednak nie przewróciły im w głowie, czego dowodem może być fakt, że potrafią się dzielić. Na walkę z koronawirusem przeznaczyli aż milion euro, które trafiły do polskich szpitali.

Robert Lewandowski o początkach związku z Anią. Czego im brakowało?

Chociaż dziś pieniędzy im nie brakuje, nie zawsze tak było. Zanim ciężką pracą doszli do miejsca, w którym znajdują się obecnie, przeszli długą drogę. Ania i Robert Lewandowski poznali się w 2007 roku. Szybko podjęli decyzję o wspólnym mieszkaniu, które wynajęli w Warszawie. Żyli bardzo skromnie, na wiele rachunków się składali:

Ania zaproponowała, że naprawimy fiata na spółkę, bo już byliśmy razem, mieszkaliśmy w wynajętym mieszkaniu na Wrzecionie w Warszawie. Składaliśmy się na jedzenie. Pamiętam, miałem ulubiony serek waniliowy w pudełku z czerwonym paskiem - mówił w rozmowie z Twoim stylem.

Para mieszkała w 45-metrowej kawalerce:

Mogę sobie pozwolić na wiele rzeczy, zarówno na to, czego potrzebuję, jak też na to, o czym marzyłem. Mam na pewno szacunek do pieniądza, bo pamiętam czasy, kiedy mieszkaliśmy z Anią w komunalnym 45-metrowym mieszkaniu. Moim pierwszym autem był fiat bravo. Ania jeździła matizem. Zarabialiśmy wtedy niedużo, starczało na bieżące potrzeby. Potem były coraz większe i większe pieniądze, ale wiemy też, jak to jest, kiedy tych pieniędzy po prostu nie ma – powiedział Lewandowski we "Wprost".

Pomimo że Lewandowscy osiągnęli stabilizację finansową, nie szastają pieniędzmi na prawo i lewo. Jak powiedział Robert, pamięta, jak to było nie mieć na podstawowe rzeczy. Kiedy na jego koncie pojawiły się duże sumy, bardzo długo wahał się, zanim kupił pierwszy drogi samochód:

Wahałem się chyba rok, aż poczułem bunt: dlaczego nie spełnić swojego snu? Były opory: po co się wychylać, afiszować? A przecież zarobiłem na nie uczciwie, nie będę go chować w garażu. Musiałem to podejście zmienić, przepracować. Nie wstydzić się tego, że osiągnąłem sukces.

Na szczęście dziś takiego problemu Robert już nie ma, a w jego garażu znajduje się kilka pięknych samochodów. Jednym z nich przyjechał na ostatni trening Bayernu.