Kuba Wojewódzki zwyzywał Simona Cowella: "Literacki CIENIAS. Całą uwagę skoncentrowałem, żeby go wk•••ić"

W swej ulotnej miłości własnej wyznam to publicznie po raz pierwszy. A podczas tak zwanego "World Idola" w UK miałem okazję przerobić to empirycznie. Uwaga! Simon Cowell to przy mnie literacki cienias. CIENIAS. Jest postacią światowego formatu, milionerem, telewizyjnym kreatorem, ma bugattiego veyrona i bujne owłosienie na klatce z piersiami. Nie ma natomiast poczucia humoru i krztyny dystansu. Dystansu do siebie ma jeszcze mniej niż dystansu w ogóle, a abstrakcyjne poczucie żartu jest dla niego zrozumiałe jak dla nas zrozumiały jest brexit.

Najpierw trzymali mnie w garderobie o fakturze ścian bliskiej piętom Cejrowskiego. Odwiedził mnie jegomość o miękkich ruchach i zapytał, w co będę ubrany, bo Simon będzie miał na sobie kaszmirowy sweterek w kolorze porannego latte i on chce wiedzieć, czy ja mu nie będę dźwięczał. Przyznałem z całą otwartością, że będę, bo taki mam plan. Spojrzał na mnie tak, jak się zwykle patrzy na szarańczę, i odszedł miękko, kołysząc swą brytyjską godnością.

Zapytałem pana z kraju arabskiego lub jak to woli, z rejonu Zatoki Perskiej, czy nie chce kupić reprezentantki Polski, bo u nas jej nie doceniają. Popatrzył na mnie jak na gadającego gryzonia i poprosił o przeniesienie w inne miejsce. Pana z Kanady zagadnąłem równie przyjaźnie, no bo jak inaczej rozmawiać z przybyszem z kraju, w którym zawsze jest zimno i wszyscy muszą grać w hokeja. "Podobno tragedią waszego kraju jest, że mogliście mieć francuską kuchnię, brytyjską kulturę i amerykańską technologię, a skończyliście, mając brytyjską kuchnię, amerykańską kulturę i francuską technologię". Powiedział do mnie coś po francusku, ale minę miał przy tym taką jak straż miejska przy użyciu paralizatora, więc wyczułem, że z przyjaźni nici. Całą uwagę skoncentrowałem więc na uczestnikach oraz na tym, żeby wkurwić Simona Cowella

Nie wiem, co wycięli z moich wypowiedzi, ale kiedy w Boże Narodzenie program wyemitowano na całym świecie, w kraju okrzyknięto mnie idiotą. Nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia, gdyż byłem do takich nominacji przyzwyczajony. Ale żeby uniknąć nadmiernego ryzyka, wyjechałem z Anią Muchą na wakacje do Maroka, gdzie medialni siepacze nie byli w stanie trącić mnie swym niezadowoleniem