Karolina Gilon o finansach w związku. Prezenterka płaci za siebie na randkach? "Ja nie jestem księżniczką" [WIDEO]

Ja też jestem przykładem tego, że w życiu wielokrotnie próbowałam związków, relacji i wielokrotnie mi nie wyszło. Nawet wtedy, gdy byłam pewna, że wszystko będzie okej. A nie było. No to jest samo życie. Zawsze jest tak, że kiedy łączy się dwójka różnych ludzi, łączą się dwie różne osobowości, jest ten moment poznawania się. Ja zawsze móię, ze to są pierwsze trzy miesiące. I po tych trzech miesiącach często można już powiedzieć, czy do siebie pasujemy, czy nie. Czasem to był po prostu zawód miłosny, kiedy okazywało się, już myślałam, że to jest to, ale niestety, pewne rzeczy wychodzą też po roku. Czasem po roku okazywało się, że, niestety, nie pasujemy do siebie.

Ja się musiałam dopasowywać do czyjegoś życia, albo może komuś nie było dobrze w moim życiu i ja musiałam zmieniać się, nie być sobą. A ja nie umiem nie być sobą. Uważam, że taką podstawą w każdej relacji jest możliwość bycia  w stu procentach sobą i nie musimy się zmieniać. Wiadomo, jeśli chodzi o małe rzeczy, czyli na przykład nie rzucanie skarpetek po całym domu, to wiadomo, ale osobowość... Musimy się czuć komfortowo z drugą osobą. Musimy na nią liczyć. No i w moim życiu się zdarzało, że coś nie pykło.

Ja w ogóle nie zwracam uwagi na zarobki. To znaczy, jak kogoś poznaję, to zwracam uwagę na to, czym się zajmuje, ale bardziej pod kątem tego, jaką ma pasję. czym się jara, jaki ma pomysł na swoje życie. Mi zawsze mama tłumaczyła, że nieważne, ile kto ma pieniędzy, jeśli się dobrze dobierzecie, jeśli będziecie się kochać, razem możecie dojść do wielkiego sukcesu. I to jest moja myśl przewodnia, jeśli chodzi o szukanie partnera życiowego. To, ile facet ma hajsu nie ma dla mnie znaczenia. I ja miałam takie sytuacje w życiu, że to ja pomagalam finansowo facetowi, więc dla mnie to jest nieznaczące. Znajomi czasem mówią: Karolina, powinnaś mieć kogoś na swoim poziomie. Nie. Dla mnie najważniejsze jest uczucie, to jak się angażuję emocjonalnie, to, że kogoś potrafię bardzo kochać. A nie to, ile ktoś ma pieniędzy na koncie.

Partnerstwo na tym polega, że raz ty, raz ja. I faceci się wielokrotnie denerwują, że ja wyciągam portfel. Ale ja mówię: kurczę, dlaczego nie? Ja nie jestem księżniczką, której wszystko trzeba stawiać, kupować. Ja sama sobie kupię torebkę, jak będę chciała, nie potrzebuję takich prezentów. I tak samo czasem chcę zapłacić facetowi za kolację. Równouprawnienie, tak?