Dramat Hanny Lis. Dziennikarka martwi się o bliską osobę: "Dzielnie walczy i pracuje"

Dzień przed Wigilią 2014 mama doznała zawału, wylewu i wreszcie zatrzymania krążenia. Zadzwoniła do mnie sąsiadka, lekarz z karetki nie dawał właściwie żadnych szans, kazał się śpieszyć. Na szczęście był ze mną wtedy w domu ksiądz Jan Kaczkowski, który bez zastanowienia natychmiast wskoczył do samochodu i pojechał ze mną do szpitala. Było tak źle, że Jan udzielił mamie sakramentu ostatniego namaszczenia, lekarze mówili, żebym się pożegnała. Przez pierwsze dwa tygodnie słyszałam, że stan jest beznadziejny, więc żegnałam się z mamą kilka razy dziennie, za każdym razem, gdy opuszczałam OIOM (...) Rano szpital, potem praca, zaraz po pracy znów szpital i tak od rana do nocy. Zaliczyłam w tym czasie czasem kilka spektakularnych wpadek w telewizji, udało mi się nawet zapomnieć, jak nazywa się program, który prowadziłam (śmiech). Byłam jednak tak wycieńczona, że spokojnie mogłabym zapomnieć, jak sama się nazywam. Być może powinnam była wtedy zrezygnować z pracy na jakiś czas, ale po prostu nie stać mnie było na to, żeby nie pracować - mówi 

Bardzo dzielnie walczy, pracuje, poddaje się rehabilitacji. Mamy fantastyczną rehabilitantkę Emilkę. Mama zaczyna troszkę chodzić. Na razie jest to kilka okrążeń wokół łóżka, ale to już wielkie zwycięstwo okupione tytaniczną pracą i gigantycznym wysiłkiem. Mama nie poddaje się, zagryza zęby i zasuwa. Jestem dla niej pełna podziwu. Pięć lat temu nowotwór zabrał mi tatę, półtora roku temu omal nie straciłam mamy. Takie przeżycia ustawiają ci hierarchię wartości w życiu. Kiedyś miałam dwa plany na życie: minimum i maksimum. Dziś jeden jest tożsamy z drugim