TYLKO U NAS. Jedyna taka rozmowa w domu matki córki Rzeźniczaka! Ewelina Taraszkiewicz o traumie, jaką zafundował 5‑letniej Inez jej ojciec: "Chodzi na terapię z tego powodu" [WIDEO]

Nasz typowy dzień zawsze zaczyna się tak samo, czyli zasypiamy do przedszkola, ponieważ córka wdała się w mamę i lubi spać, więc zawsze się spóźniamy. Odprowadzam Inez do przedszkola, a ja jadę do pracy. To taka nasza codzienność. Muszę przyznać, że Inez to jest po prostu dziecko złoto. Od początku tak było. Jest bardzo grzecznym łobuziakiem. Jest dobrym, spokojnym dzieckiem. Radość życia ma po tacie, dlatego, że ja jestem z gruntu pesymistką i wolę się dobrze zaskoczyć niż niemiło rozczarować. A resztę cech ma po mnie.

Zawsze jak się spotykali, to mieli ze sobą super kontakt. Nigdy z tym nie było problemu, lgnęli do siebie i dobrze się bawili, więc nie musiałam tej więzi pomagać, gdy dochodziło do tych spotkań. Od dłuższego czasu sporo się zmieniło. Na mnie nie ma to wpływu, ale każdy z nas wie, jak ważną osobą jest ojciec w życiu każdej dziewczynki, natomiast staram się, jak mogę tłumaczyć jej dyplomatycznie, dlaczego tak to wygląda. Ze względu na to, że jest malutka i myślę, że całej prawdy by nie uniosła.

Początkowo takie były nasze wspólne ustalenia. A potem skupiłam się na dziecku, bo macierzyństwo w pierwszych latach nie jest łatwą sprawą, szczególnie gdy jest się samemu. Zaczęłam się udzielać tylko wtedy, gdy chodziło o jakieś rzeczy, z którymi nie mogłam się zgadzać, nie zgadzałam się na to - na te komentarze, które niewiele miały wspólnego z prawdą, szczególnie jeśli chodziło o tych wszystkowiedzących anonimowych internautów i teraz to kontynuuję. Bronie - może nawet nie siebie, ale mojej córki.

Ja się nie zgadzam z tym, co mówi i twierdzi większość społeczeństwa, jednak w Polsce, gdzie jest taka zasada, że jak pojawia się ta trzecia osoba w związku, to zawsze obwinia się tę kobietę. Ja się z tym nie zgadzam. Jeżeli pytasz mnie między słowami czy czuję się winna, to moja odpowiedź brzmi nie. Historia wygląda inaczej. Wersja oficjalna, która kursuje po internecie, niewiele ma wspólnego z prawdą. Ale rzeczywiście był taki moment, kiedy wszyscy mnie obwiniali i ja miałam wielki problem, bo byłam świeżo po urodzeniu Inez, gdzie działały na mnie hormony, byłam w połogu i w pewnym momencie zaczęłam wierzyć w te oskarżenia. Natomiast terapeutka mi wytłumaczyła, że to jest zawsze wina mężczyzny, który ślubował wierność, uczciwość małżeńską, a do tego spotkałam się z nim zupełnie przypadkiem, po bardzo ciężkich wydarzeniach w moim życiu, więc jedyne, co mam sobie do zarzucenia to naiwność, bo w wieku 27 lat powinnam wiedzieć, jakie jest życie i nie być taką łatwowierną.

Widziałam Edytę wiele razy na Wilanowie. Nie wiem, czy ona mnie. Z jednej strony wiem, że to nie jest moja wina. Z drugiej strony wiem też, że Edyta nie miała pełnej historii. Rozumiem na tamte czasy, dlaczego tak się stało, ponieważ próbowali ratować małżeństwo, a z trzeciej strony cierpiała. Ja też cierpiałam i nie wiem, jakby się zachowała, jakbym ją spotkała twarzą w twarz. Po pewnym czasie przeprosiłam ją sms-owo. Natomiast w ogóle nie oczekiwałam, że ona te przeprosiny przyjmie, bo prawdopodobnie ja w tożsamej sytuacji bym tych przeprosin nie przyjęła. Z jednej strony jest mi źle, że to ją spotkało. Natomiast nie poczuwam się do winy, bo wiem, jak było naprawdę. Jest mi przykro, że przeżyła to, co przeżyła, ale winny jest tylko eks małżonek.

Pamiętam ten moment. I te zarzuty, że ja chciałam go złapać na dziecko. Mają się nijak z prawdą. Ja dowiedziałam się, że jestem w ciąży dopiero w 9 tygodniu. Podejrzewam, że są kobiety, które mogą chcieć złapać kogoś na dziecko, ale wydaje mi się, że wtedy robią testy ciążowe co tydzień, natomiast ja dowiedziałam się bardzo późno, to nie było moją inicjatywą, ja zresztą cały czas byłam na tabletkach. Rzeczywiście, był tam taki moment, kiedy miałam przerwę 4 dni, bo tabletki do mnie nie dotarły. Natomiast ja na tabletkach byłam 10 lat, a wtedy jeszcze było takie przekonanie, że jak ktoś bierze długo tabletki, to jeszcze sporo będzie musiał się natrudzić, żeby zajść w ciąże. Więc ja dowiedziałam się bardzo późno, zresztą bardzo się baliśmy - tu hormony, tu ja w trzecim miesiącu, a jednak prowadziłam taki styl życia, że potrafiłam wyjść na imprezę, wypić alkohol, wiec strach był.

Jeżeli będę musiała kiedyś w końcu to powiedzieć, bo ktoś zacznie wobec mnie stosować jakieś pomówienia, to będę się bronić i powiem, jak to było. Ale w tej chwili nie chcę o tym mówić. Myślę też, że pewne osoby zakończyły swoje cierpienie i ten etap w życiu, a  to, co musiałabym powiedzieć, to tylko rozdrapałoby te rany, a tego nie chcę.

My z Magdą od początku miałyśmy fajne relacje. Od czasu kiedy Kuba ją poznał, dlatego, że Kuba do mnie normalnie zadzwonił, powiedział, że chciałby poznać mnie z Magdą, a także przede wszystkim z Inez. Tam rzeczywiście był taki moment, że był konflikt między nami, który się troszeczkę rozrósł pod wpływem różnych emocji, natomiast kiedy ja się dowiedziałam, że Magda została porzucona, to zadzwoniłam do niej i od tamtego momentu ją wspieram, a teraz tym bardziej ją wspieram, ale też się polubiłyśmy. To jest dobra dziewczyna, która doświadczyła bardzo dużo złego w tak krótkim czasie.

Kończę aplikację 15 grudnia i czekają mnie egzaminy państwowe pod koniec kwietnia, natomiast jako aplikant adwokacki już działam, mam praktycznie takie same uprawnienia jak adwokaci. W 2017 roku zaczęłam swoją inicjatywę charytatywną, aby pomagać kobietom, samotnym matkom w kwestiach starania się o alimenty, kontakty czy też ograniczenie władzy, ze względu na to, że chciałam przekuć to, co ja przeżyłam i tę moją wiedzę w coś dobrego. Prowadziłam to sama do 2019, potem zawiesiłam, a w tym roku zaczęłam na nowo już nie sama - bo zebrałam ekipę różnych specjalistek, żeby pomagać nie tylko samotnym matkom, ale też kobietom, które tkwią w przemocowych małżeństwach. Rozszerzyłam to na działalność dla kobiet, które są mężatkami, ale nie chcą nimi być, a także dla ofiar przemocy domowej, seksualnej. W tym zakresie w tej chwili działamy.

Media bardzo krążyły wokół tego tematu. Nikt się na ten temat nie wypowiadał, ludzie w komentarzach bardzo pisali i pamiętam ten moment, kiedy jeden z portali napisał bez mojej wiedzy i zgody artykuł o nowej sexy mamie z Instagrama. To była taka podkładka, żeby to się wszystko rozlało. To wszystko miało miejsce, kiedy wychodziłam ze szpitala na trzeci dzień. Weszłam do domu i wtedy to się stało. Komentarzy było bardzo dużo, a najwięcej hejtu było na mnie i - co było zadziwiające - na ówczesną małżonkę, a najmniej na sprawce tego wszystkiego. Dla mnie to był szok. Ja nie dążyłam do kontaktu z mediami, a pisali do mnie różni dziennikarze. Pisałam, że to są plotki, aby zostawili mnie w spokoju. To było dla mnie bardzo traumatyczne. Straciłam przez to pokarm ze stresu. Nie korzystałam wtedy z pomocy terapeuty, natomiast po pół roku miałam kryzys.

Zadzwoniłam do mojego lekarza i powiedziałam, że dalej już nie mogę. Ja tu byłam sama. Moja mama mieszka daleko, przyjeżdżała, ile mogła, ale jest nauczycielką, więc musiała godzić to z pracą. Mój tata jest marynarzem, więc też kursuje i rzadko bywa w Polsce, a nawet jak jest, to też 300 kilometrów ode mnie. A moje dziecko, mimo że zaczęło spać po 12 godzin bardzo szybko, to budziło się o 4 rano, a zasypiało o 16, wiec, żeby dawać radę, kładłam się razem z nią i właściwie cały czas funkcjonowałam w ciemności. Na początku Kuba bardzo interesował się Inez. Chciał dostawać zdjęcia, a potem nagle przestał. Ja nie rozumiałam dlaczego. Domyślałam się, ale było to dla mnie niezrozumiałe. I faktycznie - ja się wtedy zgłosiłam do terapeutki, która mi bardzo pomogła i uświadomiła mi, że to nie jest moja wina.

Nie chcę ranić pewnych osób. My mieliśmy taką sinusoidę. Jak się ze sobą kłócimy, to lecą wióry, żadne nie chce popuścić. On jest uparty, czuje się zraniony przeze mnie, a ja tym bardziej. Natomiast potrafiliśmy się dogadywać, jak te emocje opadały. Uważam, że on od dłuższego czasu ma po prostu złych doradców, a ja już nie zamierzam być tłamszona. Nie chcę na tym etapie ujawniać szczegółów, bo nie chcę prać brudów sprzed 6 lat, natomiast mam nadzieję, że nikt mnie do tego nie zmusi, bo jeżeli będzie sytuacja, która spowoduje, że będę musiała się bronić, to to zrobię.

Po pogrzebie Oliwiera my z Kubą znowu zaczęliśmy rozmawiać, próbować w tych naszych sprawach sądowych się dogadać. Ja się pytałam, jak on się czuje, byłam na pogrzebie i widziałam, jak on to zniósł wtedy. Zaproponowałam, aby Paulina poznała Inez. Że możemy się umówić na kawę na mieście, nie chodziło mi o to, aby szukać w niej przyjaciółki, ale myślałam, że być może będzie chciała. Ja nie wiem, czy to była jej decyzja, że nie chce. Natomiast nie skorzystali z tej okazji. Nie było z ich strony odzewu.

Ja nie jestem osobą, która wszczyna wojnę. Zawsze starałam się z Kubą dogadać. I z jego strony też była na to chęć. Natomiast od dłuższego czasu ma złych doradców, którzy go buntują. Ja nie muszę mieć z nim żadnych relacji, większych, niż byłaby na to potrzeba. Chciałabym, żeby on miał normalne relacje z córką. To jest dziecko, które tego potrzebuję, mimo że rzeczywiście - mój partner zrobił tutaj dużo dobrej roboty. Natomiast ona wie, że ona ma dwóch tatusiów i ona rozróżnia i coraz więcej jest pytań o biologicznego tatę. Ja go kryję, ale coraz bardziej nie wiem, czemu miałabym to robić. Zresztą konsultowałam to z terapeutką, bo Inez chodzi także na terapię z tego powodu, bo zaczęła mieć problemy i terapeutka powiedziała, że ja nie mogę brać odpowiedzialności za to, jak on się zachowuje. I nie mogę go ciągle tak kryć. Kiedyś dziecko dorośnie i dowie się, że mamusia kłamała. Ona żyje w przeświadczeniu i nadziei, że tata mieszka daleko, pracuje dużo, ale cię kocha. A ja nie wiem, czy on ją kocha w tym momencie. Ona bardzo tęskni i coraz częściej pyta o tatę. Mówią mi to też panie z przedszkola. To nie jest sztuką pojawić się raz na pół roku. To już nie jest mały bobas.

Na święta życzcie nam zdrowia. Zdrowia i spokoju, bo tak naprawdę my wszystko mamy. Mamy siebie, mamy rodzinę, mamy miłość. Jedyne, czego bym jej życzyła, to żeby rzeczywiście nie miała traumy odrzucenia przez ojca, bo to się później ciągnie latami. Ja z Kubą relacji nie muszę mieć żadnych, więc tego możesz nam życzyć - żeby ten człowiek się ogarnął.