Czarno-białe zdjęcie i szczery wpis. Ola Hamkało o nawrocie choroby. Nie żałowała szczegółów
Aleksandra Hamkało występowała w Świecie według Kiepskich, Sali samobójców, Big Love, Disco polo, Miszmasz – czyli kogel-mogel 3, Na dobre i na złe i w Lekarzach. Zdobyła sporą popularność, a co za tym idzie niemałą liczbę obserwatorów w social mediach. Życie prywatne dzieli z Filipem Kalinowskim, z którym ma córkę Jagnę i nieznanego z imienia synka, który pojawił się na świecie w ubiegłym roku.
Właśnie podzieliła się z internautami historią swojej choroby. Z czym się zmaga aktorka.
Aleksandra Hamkało szczerze o depresji
Hamkało nie jest zbyt wylewna w mediach. Strzeże swojego życia prywatnego i rzadko pojawia się na branżowych imprezach. Jeśli chce coś przekazać, robi to na Instagramie, publikując zdjęcia i dzieląc się ze swoimi obserwatorami przemyśleniami.
W najnowszym poście otworzyła się na temat depresji, z którą zmaga się już od dłuższego czasu. Pierwszy raz terapię rozpoczęła kilka lat temu, a teraz w podcaście psycholożki Joanny Frejus opowiedziała o kolejnym etapie choroby. Wyznała, jaka usłyszała diagnozę: słyszała następującą diagnozę: nawracające stany depresyjne z nerwicą lękową.
Opublikowała czarno-białe zdjęcie na Instagramie i wyjaśniła, dlaczego zdecydowała się powiedzieć o swoich doświadczeniach. Diagnoza lekarzy początkowo była dla niej koszmarem, jednak później nauczyła się wyciągać z tego doświadczenia lekcje.
Stawiając tej chorobie czoła, krok po kroku odkrywałam swoje prawdziwe potrzeby i obawy. Leczyłam nie tylko depresję, ale też swoją relację z całym światem i z samą sobą. Moja terapeutka, gdzieś na początku naszej wspólnej drogi powiedziała, że »kiedyś będę wdzięczna za to doświadczenie« — napisała Ola.
I dodała, że początkowo nie zrozumiała słów lekarki:
„Co ona pie**oli!?” pomyślałam wtedy, na granicy wściekłości. Teraz dobrze wiem o co jej chodziło.
Napisała także, że nie uważa choroby za wstydliwą, ale tez nie czuła potrzeby, żeby na każdym kroku o niej mówić.
Nigdy nie wstydziłam się mojej choroby. Ale też nie uważałam, że jest to temat, z którym trzeba się wyświetlać na każdym kroku. Odpowiadałam na pytania o zaburzenia otwarcie, ale nie czułam impulsu, żeby ni z tego ni z owego opowiadać całą historię swojej choroby. A wiem, że wiele osób chciałoby jej wysłuchać. I uważam też, że mówienie o niej bez wstydu i z otwartością jest ważne, bo to bezlitosna choroba cywilizacyjna z którą mierzymy się i będziemy się mierzyć prawdopodobnie jeszcze wiele lat.
Na koniec podziękowała Joannie Frejus za zaproszenie do rozmowy, w której mogła w bezpiecznej przestrzeni podzielić się doświadczeniami.
