Tajemniczy krąg przeznaczenia? Znów jest głośno o klątwie Titanica. Kapitan zaginionej łodzi miał związek z ofiarami katastrofy

Informacje o klątwie Titanica zaczęły na nowo krążyć po tym, jak ekipa filmowa zaczęła pracować ponad ćwierć wieku temu nad nakręceniem tragicznej historii. Nagle ludziom związanym z obrazem zaczęły przydarzać się dziwne wypadki, pojawiały się liczne przypadki depresji, ginęły przedmioty.

Przypomniano sobie opowieści, które krążyły tuż po zatonięciu statku. Podobno nawet ci, którzy przeżyli, tracili życie w dziwnych okolicznościach albo popełniali samobójstwa. Jakby ludzie, którzy związali z okrętem swój los, nie mogli oszukać przeznaczenia.

Po tym, jak film stał się kasowym przebojem, a następnie nieco o nim zapomniano, fenomen Titanica również nieco przygasł i plotki o klątwach przestały być powszechnie powtarzane. Nie wszyscy jednak o tym zapomnieli.

Dziś, co oczywiste, nie żyje już nikt, kto był bezpośrednio związany z katastrofą, która wydarzyła się w kwietniu 1912 roku. Żyją jednak ich krewni, wnuki i prawnuki. To oni odczuwają działanie klątwy w swoim życiu.

Po zaginięciu łodzi Titan, która miała zejść na dno i zabrać pięcioro śmiałków do wraku Titanica, zaczęto interesować się tym, kto wyruszył na wyprawę. Poza miliarderem Hamishem Hardinem, jest tam Stockton Rush. Rush założył OceanGate i zbudował łódź, która schodziła na dno oceanu z turystami na pokładzie. Za 250 tysięcy dolarów można było podziwiać najsłynniejszy wrak świata. Przedsiębiorca marzył także o wyprawie na Marsa.

Najciekawsze jest jednak to, kogo poślubił Rush. Jego żona jest bowiem pra-prawnuczką pary, która zginęła podczas katastrofy w 1921 roku. Isidor i Ida Straus, współzałożyciele domu towarowego Macy's, odmówili zajęcia miejsc w łodziach ratunkowych. Isaac oddał swoje miejsce jednej z kobiet, a jego żona postanowiła zostać z nim. Podarowała swoje futro z norek własnej pokojówce i tym samym uratowała jej życie. To ich postaci widzimy w filmie Titanic, gdy widzimy starszą parę, tulącą się na łóżku na chwilę przed utonięciem.

Czy to tylko zwykły zbieg okoliczności? Czy jednak przeznaczenie nigdy nie zapomina o tych, których ma dopaść? Wydaje się to niesamowite, że osoby, które miały związek z katastrofą statku, muszą przeżywać na nowo taki horror.