Ilona Łepkowska poszła na terapię, by poradzić sobie z demonami przeszłości. Najbliższa osoba wyrządziła jej sporą krzywdę
Ilona Łepkowska to jedna z najbardziej cenionych polskich scenarzystek. Jest odpowiedzialna za hity jak: Klan, Barwy Szczęścia, M jak Miłość, Na dobre i na złe, Nigdy w życiu, Och Karol, Nie kłam Kochanie czy Kogel-Mogel. Wkrótce w kinach zagości film Zołza oparty na jej książce pt. Idealna rodzina. Powieść, jak i film zawierają masę wątków autobiograficznych.
Wśród nich znalazł się ten dotyczący trudnych relacji Ilony z jej ojcem, Tadeuszem, znanym historykiem i działaczem opozycji antykomunistycznej, który zmarł w 1989 roku. Monika Jaruzelska z nią tę kwestię w swoim podcaście.
Ilona Łepkowska padła ofiarą przemocy
Rozmówczyni dziennikarki wyznała, że poszła na terapię, by zrozumieć swoje niektóre zachowania, które - jak się okazało - miały związek z tym, czego doświadczyła w dzieciństwie. Również jej książkowa bohaterka nie miała lekkiego dzieciństwa.
W pewnym momencie zaczęłam zastanawiać się, skąd się biorą pewne moje zachowania, problemy i doszłam do wniosku, nie bez pomocy terapii, że gdzieś źródło ich jest w bardzo wymagającym i dosyć chłodnym domu rodzinnym. I taki dom dałam mojej bohaterce książkowej. To jest trochę mój dom... I te doświadczenia i to, czym tłumaczymy trochę zachowanie tej bohaterki to są te doświadczenia, które mnie też ukształtowały - niełatwe, ale też dobre w pewnym momencie. Nauczyłam się w moim domu ciężkiej pracy, sumienności, terminowości, punktualności.
Niestety - ze względu na wczesną śmierć ojca - Łepkowska nie mogła obgadać z nim spraw dotyczących trudnej dla niej przeszłości. Mężczyzna zmarł w wieku 62 lat.
U mnie było trochę tak w życiu, że tata mój odszedł bardzo wcześnie, zmarł mając 62 lata, był młodszy sześć lat, niż ja w tej chwili. To była nagła śmierć i nie zdążyliśmy sobie pewnych rzeczy wyjaśnić.
Z bólem udało się jej poradzić dopiero dzięki przywołanej wcześniej terapii.
W filmie dałam bohaterce szanse, by zdążyła się z tym ojcem pożegnać. Czasem zbyt długo czekamy i sami sobie odbieramy szansę. Próbować zawsze trzeba, bo w pewnym momencie nadchodzi kres, który tak jak w moim wypadku być nagły i że już pewnych rzeczy nie zdołamy sobie wyjaśnić. I to ciąży. Mnie to ciąży do tej pory. Po to, żeby mi to przestało ciążyć, musiałam przejść terapię, żeby w jakiś sposób oswoić w sobie to, że nie udało mi się tego wszystkiego tacie powiedzieć, że w jakiś sposób ja się przed tą rozmową trochę wstrzymywałam, trochę broniłam, a potem po prostu było za późno.
Macie podobne doświadczenia?
Pełna rozmowa Jaruzelskiej i Łepkowskiej do odsłuchania poniżej.
