Zofia Zborowska po narodzinach córki przeżyła trudne chwile. "To jest trauma". Do dziś spędza jej to sen z powiek
Zofia Zborowska aktorski talent odziedziczyła po rodzicach: Wiktorze Zborowskim i Marii Winiarskiej. Kilka lat temu założyła własną rodzinę. W 2019 roku wyszła za mąż za siatkarza Andrzeja Wronę. Para doczekała się jak dotychczas jednego dziecka: córki Nadziei. Rodzice dbają o prywatność dziewczynki i nigdy nie pokazują jej twarzy. Zofia jest przy tym jedną z tych matek, która nie boi się mówić o problemach związanych z macierzyństwem.
15.01.2023 | aktual.: 15.01.2023 15:48
Po dwóch i pół godzinie walki i wycia Nadzia w końcu poszła spać. Wyczerpało to również (jak zawsze) Wiesławę. Stary też padł. A ja leżę w garderobie i kminię jak ogarnąć jutrzejszy poranek, żeby się ze wszystkim wyrobić – relacjonowała w ubiegłym roku.
Reporterka Jastrząb Post porozmawiała z gwiazdą, zadając jej kilka pytań dotyczących macierzyństwa.
Zofia Zborowska przeżyła chwile grozy po urodzeniu dziecka
Rozmówczyni naszego portalu wyznała, że bycie rodzicem przewartościowuje wszystko. Następnie podzieliła się wstrząsającą historią. U Nadziei, zaraz po narodzinach, wykryto zapalenie płuc, przez co dziewczynka musiała zostać zabrana na leczenie. Jej mama była w totalnym szoku.
Bycie rodzicami przewartościowuje wszystko. Myślę, że nasze początki rodzicielstwa zmieniają absolutnie wszystko. Jak okazuje się, że zabierają ci dziecko po 20 minutach, nie wiadomo dlaczego, nie masz tych dwóch godzin z dzieckiem, tylko masz 20 minut i jeszcze do tego jesteś po porodzie, w totalnym szoku, to jest to pewnego rodzaju trauma, a to było tylko zwykłe zapalenie płuc. Wrodzone zapalenie płuc, które się po prostu zdarza.
Zosia nie wyobraża sobie bólu, z jakim zmagają się rodzice chorych dzieci.
Nie wyobrażam sobie, co muszą czuć rodzice takich dzieci, którzy zmagają się z tym dzień w dzień, noc w noc, miesiąc w miesiąc i np. wiedzą, tak jak w przypadku tego, na co teraz zbieramy, czyli chemię celowaną, że mogą zapewnić swojemu dziecku normalne życie, że dziecko będzie mogło chodzić do szkoły, że będzie widywać się z rówieśnikami, że będzie miało normalnie włosy i będzie wyglądać jak normalne dziecko, tylko musi mieć naście, albo kilkadziesiąt tysięcy miesięcznie i wiedzą, że to wszystko jest, na wyciągnięcie ręki, ale państwo nie pomoże, to kto ma im pomóc? My. A my mamy tę siłę.
Poniżej pełna rozmowa.
