Zapłakana Luxuria pierwszy raz tak szczerze o swoich nałogach: "Mam uzależnienie krzyżowe od narkotyków i od alkoholu"

Miałam sprawę karną i mama postawiła mi ultimatum, że tego już było tak wiele i jeśli ja chcę, żeby ona żyła, to muszę koniecznie pójść na leczenie. Jeśli ja chcę, żeby ona nie umarła.No i rzeczywiście wtedy się otrząsnęłam i uznałam, że to wszystko idzie w złym kierunku i tak naprawdę, że ja się trzymam na nogach to jeszcze tylko rodzice... rodzice mnie na nich utrzymują. Na termin na odwyk czekałam chyba trzy cztery miesiące i w tym czasie, jak każdy narkoman, uznałam, że dobra, wykorzystam ten czas na fulla i będę się bawić.

Wykorzystałam go tak, co jest najśmieszniejsze, że przez tyle lat ile ja piłam, imprezowałam i ćpałam, nigdy mnie nikt nie nagrał, a ja już poczułam się tak pewnie, już sobie pomyślałam: "ja przecież i tak już nic nie mam do stracenia, bo to jest ostatni raz, kiedy ja to robię" i nagrałam, idiotka, sama siebie i wrzuciłam to na insta story. Potem to zobaczyłam na trzeźwo już na odwyku i ja powiedziałam "dzięki Bogu, Boże, dziękuję Ci, bo ja jestem w tym miejscu, w którym ja powinnam być", naprawdę, i wtedy totalnie, uf, przyznałam się do tego, że no ja jestem bezsilna wobec alkoholi, narkotyków i że ze mną naprawdę jest coś nie tak i.. no czas, czas coś z tym zrobić.

Z biegiem lat różnie się zmieniało. Teraz głównie od kokainy i alkoholu, nie? To tak w sumie naprawdę było na porządku dziennym.

Boże, jak ja myślę o ośrodku, to mi się chce płakać. Ja jeżdżę tam do tej pory, co dwa tygodnie mam terapię z moim terapeutą, tym, który mnie tam prowadził. Wyobraź sobie, że byłam pierwsza na odwyku, która chciała stamtąd spie****ać, i ja już miałam nawet przemowę przygotowaną, że ja ich walę, że ja mam to w dupie, że jesteście frajerami, że ja będę chlała do końca życia, że w ogóle pier***ę was i nie wiadomo co tylko... A ja, jak przyszło już do otrzymania dyplomu i pożegnania się z całą grupą, z pacjentami, z którymi się leczyłam, to ja stanęłam na środku i ja zaczęłam wyć, ja w ogóle nie wiedziałam, co powiedzieć. Wszyscy wtedy zaczęli klaskać, no, ja naprawdę bardzo dużo pokory tam sie nauczyłam. To był w ogóle fantastyczny czas, ja wtedy zrozumiałam tak naprawdę co znaczy bliskość drugiego człowieka, bo ja wcześniej bardzo nienawidziłam ludzi, stąd też to moje zachowanie myślę... Boże, będę płakać. Stąd też to moje zachowanie, naprawdę, ja tam tak dużo rzeczy zrozumiałam.