Rozbita Paulla o fatalnej sytuacji syna w szkole: „Został opluty. Jest nazywany ciotą”. Doszło do skandalicznych scen! [WIDEO]

Adaś ma sprecyzowany cel od zawsze, chociaż nie jest to cel muzyczny. Ja uważam, że ma bardzo duży talent, co potwierdziło wielu moich znajomych perkusistów. On pewnego dnia po prostu usiadł za perkusją i zaczął grać. Nie wiedział nawet, że dołączył do niego perkusista i basista. Ale nie chce tego robić. Pomyślałam, że nie będę go do tego przymuszała - mówiła w ubiegłym roku naszej reporterce Paulla.

On konsekwentnie chce być inżynierem wynalazcą i w tym kierunku działa, robi coś z niczego. To jest chłopak, który potrafi zrobić nawet łuki do strzelania z patyczków hotelowych do uszu i z torebek od herbaty. Konstruuje, zbiera kartony, niepotrzebne rzeczy. Jego ulubionym sklepem z zabawkami, to sklepy z materiałami budowlanymi, do majsterkowania. Jeżeli to mu da szczęście i w tym kierunku ma się rozwijać, to dlaczego nie.

Elbląg jest bardzo ładnym miastem. Ludzie są bardzo mili. Uciążliwe jest tylko to, wiesz, że w Warszawie nie zwraca się uwagi na osoby, które pracują w mediach, poruszają się w mediach, jeśli mogę tak powiedzieć. W Elblągu już tak. I zauważyłam, że im częściej pojawiam się w mediach, tym bardziej zwracam tam na siebie uwagę, a ja nie do końca jestem osobą, która lubi tę uwagę zwracać. Ja jestem raczej cicha spokojna, najchętniej bym się schowała gdzieś tam, żeby mnie nikt nie widział, ale ja sobie z tym radzę, natomiast z moim synem jest troszeczkę gorzej.

Ja chronię wizerunek Adasia. Staram się tam nie pokazywać go gdzieś bardzo dużo. Sporadycznie, jak on mnie gdzieś tam prosi, na Facebooku, tak żeby mu było miło, albo jakieś zdjęcie mu się bardzo podoba, wtedy to robię, ale staram się jednak nie pokazywać jego wizerunku. No i widzisz, pomimo tego spotkała go taka przykrość w szkole. Okazało się, że Adaś, zaraz po tym, jak dzieci wróciły do szkoły po pandemii, okazuje się, że no ma problemy w szkole. Dzieci się z niego naśmiewają, dokuczają, ubliżają mu, biją...

Staram się wychowywać Adasia na skromne dziecko, chciałabym, żeby taki był i taki jest. Myślę, jest skromny, jest skryty w ogóle. Jest bardzo cichy, spokojny, nigdy nie miałam z nim problemów wychowawczych. Myślę, że jest lubiany, co też potwierdzają nauczyciele. Ostatnio okazało się, że jest napiętnowany, dlatego, że nosi ubrania z sieciówek, na przykład, że kurtkę ma z Zary, a nie markową.

Został opluty, przezywany bardzo brzydko przez dzieci ze szkoły. Ponieważ nosi długie włosy, jest nazywany pedałem, ciotą. No bardzo to przeżył. Jest poniedziałek, Adaś nie poszedł do szkoły, oceny są wystawione. Jest pod opieką psychologa. Dużo z nim rozmawiamy. On też sam powiedział, że potrzebuje takiego spokoju. I powiem szczerze, że dzisiaj nie poszedł, ze względu na to, że jak my jesteśmy w Warszawie, co mogłoby go tam spotkać, a nie chciałabym to zrzucać na barki niani, zresztą bardzo fajnej, która nam pomaga, jak jesteśmy w rozjazdach. I nie chciałabym, żeby Adaś szedł do szkoły z takim dyskomfortem, że jakby coś się stało, a boi się, że może coś się stać, że nas nie ma na miejscu w Warszawie.

Zaraz po Opolu, kiedy skończył się koncert dla Krawczyka. Zadzwoniła niania, która odebrała Adasia ze szkoły i powiedziała, że pękł, tego dnia pękł, okazało się, że ta sytuacja już trwa. Zaraz dwa tygodnie od powrotu, tak jak dzieci już chodzą, no i tego dnia spotkała Adasia taka największa przykrość, bo został opluty, dzieci na niego pluły. Okazało się, że tam wsypywały mu ziemię do kanapek i prosiły, żeby jadł i został zwyzywany właśnie. Jak przyjechaliśmy do domu, to zapytał mnie, co to znaczy prostytutka. Ja się zapytałam, dlaczego on mnie o to pyta, i powiedział, że bo dzieci w szkole nazywają ciebie prostytutką z telewizji.

Ja tak naprawdę nie mam pojęcia. Po rozmowach z dyrekcją odbyło się spotkanie z nauczycielami szkoły. No wiemy, że to są dzieci z takich dobrych domów, normalnych domów, a jednak okazuje się, że także dzieci z takich domów potrafią zachowywać się taki jakiś niestosowny i patologiczny sposób. I skąd to wynika? Wydaje mi się, że źródło jest, że rodzice muszą gdzieś ze sobą rozmawiać w domach. Dzieci to słyszą, nie są świadome tych słów i to wynoszą. Bo pomimo tego, że Adaś został przeproszony przez kolegów, to zostały mu potem, na drugi dzień, wysłane na Facebooka niemiłe informacje, groźby karalne, a jeden z kolegów nawet powiedział mojemu synowi, że nie przestanie mu robić tego, co robi dotąd, nawet, tu cytuję, mój syn miał się zabić. Tak to wygląda.