Sandra Kubicka o życiu w biedzie i prześladowaniu. "Byłam nękana". Ludzie posunęli się do podłych czynów

Myślę, że dobroczynność to jest bycie bezinteresownym. I jest to docenieniem tego, co mamy. Ja jestem zawsze bardzo wdzięczna, za każdą możliwość, którą dostaję w życiu i chce się tym dzielić.

Nigdy nie odczuwałam zazdrości, odczuwałam przykrość, bo byłam w szkole nękana z tego powodu, że mojej mamy nikt nigdy nie widział, bo nie było jej przez 7 lat w moim życiu. W szkole śmiali się, że moja mama pewnie źle wygląda i pewnie wstydzi się pokazać. Pamiętam, że dnie matki były dla mnie bardzo przykre, bo wtedy przychodziła moja babcia i śmiali się, że moja mama jest taka stara.

Pamiętam te czasy, że miałam przyjaciółkę, która pochodziła z bogatego domu i ona dostawała 50 zł, które mogła wydać w sklepiku, a ja dostawałam 5 zł i myślałam, co mogę sobie kupić  i czułam, że to nie jest mój czas, ale nigdy nie odczuwałam zazdrości. Byłam bardzo skromnym i spokojnym dzieckiem.

Teraz jestem w bardzo dobrym momencie w moim życiu. Pamiętam o tych trudnych czasach, dlatego moim priorytetem jest to, aby mojej rodzinie nigdy nic nie zabrakło. Zawsze pamiętam o mojej mamie, o moich dziadkach, pytam ich, czego potrzebują i pomimo, że mówią, że niczego nie potrzebują, to chce się im odwdzięczyć, bo pamiętam jak moja babcia chodziła do dwóch prac, abym mogła pójść na lekcję gitary, czy angielskiego. Więc skupiam się na tym, aby wszystkim moim bliskim było w życiu dobrze. Ja nie jestem przywiązana do pieniędzy, ja je -  można powiedzieć - rozdaje rodzinie. Wspieram swoją rodzinę finansowo i zawsze będę to robić.