Sandra Kubicka nie oszczędziła narzeczonego. Publicznie ją poniżył: "Musiałam odnaleźć szacunek do samej siebie" [WIDEO]

Był już pierścionek, suknia ślubna i przygotowania do najpiękniejszego dnia w życiu każdej kobiety. Niestety, Sandra Kubicka nie stanie przed ołtarzem i nie powie sakramentalnego „tak”. Najpiękniejsza Polka i jej narzeczony oficjalnie nie są już razem od kilku tygodni, ale dopiero teraz gwiazda zdecydowała się opowiedzieć co naprawdę zaszło między nią, a Cedrikiem Gervaisem. Wywinął jej naprawdę okropny numer.

Sandra Kubicka partner

Elwira Szczepańska

4 grudnia 2018, 19:20

W rozmowie z Agnieszką Jastrzębską zrealizowanej dla Dzień Dobry TVN wyjawiła, że rozstanie pomogło jej skupić się na karierze i sobie:

Teraz, gdy moje życie prywatne legło w gruzach, mam więcej czasu dla siebie. Odnalazłam coś dobrego w tej złej sytuacji. Teraz mam więcej czasu dla siebie i mogę się w pełni skoncentrować na karierze. Od rozstania dostałam takiego powera i teraz jest mój czas.

Sandra wyjawiła, że jej były partner zachował się dziecinnie – sama nigdy nie zrobiłaby czegoś takiego:

Zachował się jak się zachował, czyli dziecinnie. Ja jestem o wiele od niego młodsza, a jednak zagryzłam język i nie powiedziałam co on robił, bo mogłabym opowiadać dniami i nocami. On poinformował ze swojego Instagrama, że ma nową dziewczynę, dwa dni po zerwaniu zaręczyn przeze mnie.

A jak poradziła sobie z rozstaniem? Jak wyjaśniła, nie było łatwo. Ostatecznie zdecydowała jednak, że szacunek do samej siebie jest dla niej priorytetem:

Masz kogoś na co dzień, budzisz się rano, jesteście razem, jecie razem śniadanie i z dnia na dzień ta osoba nie istnieje. To jest taki szok i ja go przeżyłam, ale szybko mi przeszło. Nie od razu, bo płakałam jeszcze do niedawna. Ostatnio na weselu przyjaciółki płakałam podwójnie, bo nie byłam pewna, czy jestem gotowa żeby być na weselu. To ja miałam tam stać, ja miałam brać ślub. To było przykre, ale ja siebie zapytałam: "czy to jest warte? być z kimś, bo jest?". Musiałam odnaleźć ten szacunek do samej siebie. Nie zasługuję na to i nie chcę tak żyć i to była słuszna decyzja. Teraz korzystam z życia.

Znalazłybyście w sobie siłę, żeby postąpić tak jak ona?