Dlaczego Agata Kulesza wyszła w trakcie wręczenia Oscara dla "Idy"? Po latach wyjawiła sekret: "Już to opowiem, bo już mam dosyć plotek"

A ile prawdy jest w tym ciężkim newsie, że kiedy ten film dostawał Oscara, to ciężko w to uwierzyć, ale ty byłaś w kiblu?

Ja siedziałam bardzo daleko, na trzecim balkonie, prowadzący byli mali. Siedziałyśmy z Agatą Trzebuchowską… Już to opowiem, bo już mam dosyć plotek. Po prostu było tak. Masz ten program tego, co się będzie działo. I nasza kategoria miała być 13, a po 3. była duża przerwa reklamowa. Tak jest, że jak chcesz przerwę jakąś, to musisz wyjść w trakcie tej przerwy i wrócić w trakcie tej przerwy. Jak się nie wyrobisz, to cię nie wpuszczą. I my tak mówimy: "Dobra, teraz jest przerwa reklamowa, my mamy być 13, a tu trzecia się skończyła, jest chwila, to lecimy". Wyszłyśmy. Ja poszłam rzeczywiście do toalety, Agata poszła do baru. Wyszłam z toalety i widzę na ekranie, że wychodzi Nicole Kidman. Mówię: "Super". Idę dalej do Agaty, a ona mówi: "Wziąć te orzeszki?", ja mówię: "Weź te orzeszki". I tak na telebimie widzę, bo miała być kategoria "Film animowany", wyświetla się "Timbuktu". Ja mówię: "Timbuktu? Animowany?". No i tak patrzymy na te orzeszki, odwracamy się po chwili i na telebimie widzę, jak Pawlikowski wstaje!

A tam było dużo ludzi. Myśmy zaczęły się tak drzeć, tak biegać, i pobiegłyśmy w stronę tych drzwi, chociaż właściwie i tak lepiej było to oglądać na telebimie. I to był taki wyrzut energii. Ten chłopak z ochrony mówi: "Nie, niestety, nie mogę was wpuścić, przykro mi. Wiem, że ten film wasz dostał Oscara, ale nie mogę was wpuścić". My więc odegrałyśmy taniec radości, cieszyłyśmy się z tymi ludźmi i później się zmęczyłyśmy. Usiadłyśmy na takiej ławce. I myśmy już siedziały takie zmęczone, i podszedł taki koleś do nas i mówi: "Wyście grały w tym filmie, który przed chwilą dostał Oscara?", a my: "No", a on: "Nie wyglądacie". Myśmy już były zmęczone tym. I to tak było. Nie byłam w toalecie, tylko w korytarzu.

A później był taki piękny powrót. Z Los Angeles, jak wracałyśmy przez Zurych, weszła taka pani do samolotu, i ta pani się popłakała w tym samolocie. Powiedziała, że: "Dziękuję paniom za ten film i za to, co zrobiłyście dla kinematografii polskiej".