Weronika Rosati w "Gali" o trudach samotnego macierzyństwa: "Jeśli to ja miałabym ośmioro dzieci z czterema partnerami, zostałabym wyklęta przez społeczeństwo!" Jej rozmowa zainspiruje tysiące kobiet

Bycie matką jest bardzo miłe, więc nieważne, czy samotną, czy nie, najważniejsze, że dziecko jest na świecie. To dla mnie największa radość. Dużo rozmawiam z ludźmi. Często mam do czynienia z kobietami, które są samotnymi mamami albo są w związkach, ale czują się samotne. Niektóre są spełnione i mają duże wsparcie ze strony partnera. Wszystkie jednak w wyjątkowy sposób odebrały moją rozmowę na temat samotnego macierzyństwa i sytuacji kobiet w Polsce w dzisiejszych czasach. Wszystkie podkreślają też, że niezależnie od różnych przeżyć i traum oraz trudnej sytuacji, w jakiej się znalazły, najważniejsze jest to, że jednak tą mamą się jest.

To, co się wydarzyło w moim życiu, kompletnie nie było tym, czego się spodziewałam. Zachodząc w ciążę, która była planowana, nie miałam powodów przypuszczać, że będę samotnie wychowywać dziecko. Bo jeżelibym miała takie powody, założyłabym rodzinę z kimś innym. Ja chciałam mieć rodzinę, a nie tylko dziecko. Każda matka myśli przede wszystkim o swoich dzieciach. I chce, by miały spokojne życie i nie miały zwichniętej psychiki jako dorośli ludzie.

Czuję potrzebę spokoju dla mnie i dla dziecka. Nie chcę, by wokół mnie było niepotrzebne zamieszanie. Powód, dla którego w ogóle to mówię, to moja córka. Ona musi wiedzieć, że jej mama nie zrezygnowała z rodziny, nie zrezygnowała z domu i nie rozstała się z jej ojcem dlatego, że - jak pisały brukowce - chciała wyjechać do Stanów i siedzieć na plaży. Uznałam, że Ela będzie miała lepsze życie, jeśli wychowa się w innym domu.

Odkąd ona jest w moim życiu, nie miałam momentu załamania. Nie miała depresji poporodowej, przedporodowej. Miałam bardzo ciężki czas i smutek z innych powodów, ale nie z powodu dziecka. Ona tak naprawdę daje mi ogromną siłę. Nigdy nie byłam tak zdyscyplinowana, jak teraz jestem.