Robert Lewandowski znów zaskakuje. Tych kolegów nie znosił, a tymczasem się nimi zachwyca

Spotykałeś się z sugestiami, że Polakom jest tu trudniej?Na początku tak. Nie było łatwo po przyjściu do Borussii. Teraz z większą pewnością kluby wykładają pieniądze na polskich zawodników. Miały na to wpływ sukcesy naszej trójki, Kuby Błaszczykowskiego, Łukasza Piszczka i moje. Teraz inaczej postrzega się polski futbol. Dyrektorzy sportowi wręcz rozglądają się za Polakami. Jesteśmy lepszymi zawodnikami niż kilka lat temu. Wszystko jest poukładane. Kiedyś moja walka o pozycję z obrońcami była walką samotną. Byłem sam w promieniu dwudziestu metrów. Teraz wbiega nas pięciu w pole karne i to ma sens. Jest więcej gry ofensywnej, więcej utrzymywania się przy piłce. Więcej sił, dzięki temu mamy na tworzenie sytuacji podbramkowych. Ja z kolei nie muszę marnować sił na walkę z obrońcami. To są detale, które teraz już funkcjonują - mówi

Jak jesteś traktowany po wyjściu z klubu? Ludzie zatrzymują się na ulicy i mówią: „Rany! Lewandowski!”? Kiedyś jak Polak jechał dobrym samochodem, to policja najpierw pytała komu ukradł.(śmiech) Z policją nie mam problemów. Jestem rozpoznawalny, ale nie spotykają mnie z tego tytułu jakieś nieprzyjemne sytuacje. Moja polskość jest dobrze odbierana. Ludzie próbują wtrącać polskie słowa w rozmowach, niezależnie od tego, czy są Niemcami, Włochami czy Hiszpanami.

Bayern dał mi jeszcze większą pewność siebie. Takie przekonanie, że skoro tu strzelam gole, to będę to robił wszędzie. Jakość na treningach jest bardzo wysoka, ćwiczę z wieloma świetnymi zawodnikami. Nie ma możliwości odpuszczania, więc praca jest na maksa. Nawet w grze w dziadka. Jak grasz w niego na 50%, to możesz długo nie wyjść ze środka. A opaska? Na początku nie zdawałem sobie sprawy z tego, czy ona mi coś dała. Może odpowiedzialność, może świadomość, że za wszystkie niepowodzenia to ja będę musiał się tłumaczyć. A zatem najpierw Bayern, potem opaska