Polka nominowana do Oscara za kostiumy do filmu "Czarownica". Współpraca z Angeliną Jolie nie była łatwa

Napięcie tłumaczyłam sobie jej statusem gwiazdy, która jednocześnie, jako producent chciała udowodnić, że nie jest zabawką hollywoodzką, lecz kobietą o wysokim IQ. Nieumalowana, uczesana w koński ogon jest piękna, że dech zapiera, lecz jest także inteligentna, skomplikowana, wymagająca. Wszystkie humory wybaczałam Angelinie w jednej sekundzie, kiedy widziałam ją z dziećmi. Zakochana w nich do obłędu, poświęcała im każdą wolną minutę - mówi.

Na czas planu przenieśli się z rodziną do zamkniętego osiedla, stworzonego dla nich na terenie studia, do którego nikt nie miał dostępu. Ona, Brad, sześcioro dzieci, batalion kucharzy, ochroniarzy, opiekunek. Dzieci bawiły się w jej 'luksprzyczepie', nianie przeprowadzały gromadę na zdjęcia, najmłodsza Vivianne zagrała rólkę, ją także ubierałam - dodaje.

Odjęło mi mowę. Owszem, pracowałam już dla wielkich reżyserów, ale Tarantino to inna orbita. Pisze każde słowo scenariusza, latami buduje własną wizję, kreuje świat od podszewki. To osobny rozdział kina: autorski, ekscentryczny i zarazem komercyjny. W szoku odbieram telefon od Tarantino - wspomina.

We dwoje z Tarantino - ja: wzrostu siedzącego psa, on: olbrzym w kapeluszu i kowbojkach na obcasie - spotykamy się po raz pierwszy, idziemy na kolację do włoskiej knajpki. Wypiliśmy dwie i pół butelki, opowiedzieliśmy sobie życie. Na koniec Tarantino wyznał: "Bałem się, że przyleci akuratna matrona, a przyleciała dziewczynka. Zaproponowałaś mi nową koncepcję" - dodaje.