Ojciec Mackiewicza odwrócił się od Boga, a jego matka nie chce znać Elisabeth Revol. Przeszywający wywiad wstrząsnął mediami

Bronię Eli, bo ona dźwiga ciężar dużo większy niż ja. U mnie to strata, a u niej domniemana wina.Od początku byłam przerażona hejtem na Eli. Dla mnie było oczywiste, że ona musiała dokonać jakiegoś wyboru. Gdy poznałam szczegóły akcji ratunkowej, uświadomiłam sobie, że Eli do końca walczyła, by Tomka uratować. Zostawiła mu cały sprzęt i rękawiczki, bo był poodmrażany, zabezpieczyła go. Była pewna, że helikopter zabierze tylko jego. Powiedziano jej też, że ma zejść, bo to jedyna szansa dla Tomka. Więc zeszła – tłumaczy w rozmowie z gazetą.pl.

Po śmierci Tomka straciłem wiarę w Boga. W Biblii jest napisane mniej więcej tak: jeśli będziecie z wiarą o coś prosić, otrzymacie to. Przez długi czas prosiłem i otrzymywałem. Ale co w sytuacji, gdy na kimś nam zależy, ale przez jakiś czas się za niego nie modlimy? Czy Wszechmogący mówi wtedy: "zapomniałeś o mnie, więc nie będę się opiekował twoimi bliskimi​"? Przecież to byłby bardzo zły Bóg. Wtedy zacząłem wątpić w istnienie tego Boga i jego moc sprawczą. Aż w końcu straciłem wiarę” -  przyznał pan Witold i dodał, że nie chodzi już do Kościoła, bo nie czuje, że pasuje wspólnoty - Ludzie mi tłumaczą, że On ma swój plan, ale ja już w to nie wierzę. Nie potrafiłbym słuchać Słowa Bożego, bo szukałbym w nim tylko fałszywych nutek. Niespójnych fragmentów, na których mógłbym przyłapać Boga.

Nie da się, ale można jakoś funkcjonować. Znam ludzi, którzy stracili dwójkę dzieci. Niektórzy zostali na stare lata sami. A ja mam pociechę w tym, że dzwonią wnuki. Żałuję tylko, że nie mam kontaktu z Anią. Kontakt się urwał, nie do końca to rozumiem. Na promocji książki "Czapkins. Historia Tomasza Mackiewicza" tylko krótko się przywitaliśmy, od tamtego czasu nie rozmawialiśmy. Nie wchodzę tam, gdzie mnie nie chcą - mówił.

Ona jedna zna prawdę na temat tego, co się stało na Nanga Parbat. Gdyby doszło do spotkania, na pewno podziękowałbym jej za towarzyszenie Tomkowi w ostatnich godzinach. A moja żona pewnie przeklęłaby Elisabeth.

Bo wyciągnęła Tomka na Nangę. On już rok wcześniej powiedział, że kończy z tą górą, wszystko szło w tym kierunku. […] Wiem, że Tomek bez niej by nie poszedł. Zwyczajnie nie było go stać. Wyremontował dom, miał niezłą pracę, były u niego dzieci. Być może stagnacja zaczęła trochę przytłaczać mojego syna. Chwycił się Elisabeth.

Nie czuję dziś żalu do góry i nie myślę, że zabrała mi syna. Mam wobec niej pozytywne uczucia ze względu na to, że Tomek naprawdę ją kochał. Tam czuł wolność. Sam mówił, że tutaj, w dolinach, panuje zawiść, a w górach jest mu najlepiej.