Małgorzata Socha pierwszy raz tak szczerze o chorobie taty: "Zostały wielkie, bezbronne oczy jak u dziecka"
Małgorzaty Sochy nikomu nie trzeba przedstawiać. Wszyscy znamy sympatyczną blondynkę, która podbiła serca polskiej publiczności rolą szalonej Violetty w serialu Brzydula. Potem odegrała pamiętne role w Na Wspólnej, Przyjaciółkach czy Prosto w serce. Małgorzata jest spełnioną aktorką, kochaną żoną i szczęśliwą matką 4-letniej Zosi i niespełna rocznej Basi.
Jednak poza tym wszystkim Małgorzata jest również zatroskaną córką. Aktorka udzieliła ostatnio szczerego wywiadu magazynowi Skarb, w którym opowiadała o chorym na Alzheimera tacie. Jerzy Socha to emerytowany wojskowy i lotnik, jego stan pogarsza się z dnia na dzień.
Zawsze życzliwy, jasny. Nawet teraz, po latach, jest wesoły. Wciąż pogodnie się uśmiecha. Szkoda mi bardzo, że moje dzieci nie będą znały tego wysportowanego, mądrego dziadka z fiołem na punkcie historii, który świetnie grał w szachy i siatkówkę. I który zawsze był otwarty na świat. Wychowuję moje córki w poszanowaniu dla starszych osób, Zosia nie boi się obcować z jego słabością, a tata jest już bezradny jak dziecko - mówi o tacie z bólem.
Alzheimer jest trudną chorobą, również dla otoczenia chorego, o którego trzeba zadbać w wyjątkowy sposób i otoczyć go jak najlepszą opieką. Wie o tym Małgosia, która stara się pomagać mamie w opiece nad ojcem jak tylko może:
Moja mama przejęła wszystkie obowiązki. Musi mieć dużo siły i cierpliwości. Kontakt z tatą nie jest łatwy. Rzeczywistość czasami do niego dociera, czasami nie. Widzę, jak przez lata mama przechodziła różne etapy, od braku zgody, po możliwie jak najlepsze zorganizowanie życia własnego i taty.
Na szczęście Krzysztof - mąż Sochy, z którym poznali się jak aktorka miała niespełna 16 lat - wspiera żonę i pomaga jej w zorganizowaniu życia codziennego - pracy, wychowywaniu dzieci, pomocy mamie i prowadzeniu domu. Aktorka nie skarży się i stara pomagać mamie nie skupiając na tym, że tata jest coraz bardziej nieobecny, jednak z bólem przyznaje:
Tata dobrze się czuje, tylko głowa gdzieś uciekła, zostały oczy, wielkie, bezbronne, jak u dziecka...
Życzymy zarówno jej jak i mamie dużo spokoju, wytrwałości i pogody ducha.
