Szczegóły choroby księżnej Diany wyszły na jaw. Zdradził je jej prywatny sekretarz

Na początku zupełnie nie zdawałem sobie sprawy z jej problemów, zupełnie nie zauważyłem tej anoreksji. Moja relacja z jedzeniem jest prosta i niezdrowa - im więcej tym lepiej. (...) Diana odważnie wyznała, że jej relacja z jedzeniem była jej życzeniem, żeby zniknąć, żeby się rozpłynąć, ale zmieniła ją na swoją korzyść, powiedziała mi kiedyś: "jednym z powodów dla których umiem rozmawiać z ludźmi, którzy czują się wykluczeni, którzy przechodzą trudności, jest to, że jestem jedną z nich".

To właśnie dlatego, że czuła się tak nie na miejscu w królewskim pałacu, Diana zaczęła się zajmować akcjami charytatywnymi, których rodzina królewska unikała w przeszłości, problemami ludzi, którzy nie czuli się sobą. Zajęła się naprawdę dużymi wyzwaniami - np w 1989 roku byliśmy w Nowym Jorku w szpitalu, na oddziale dla chorych na AIDS, Diana wzięła na ręce chłopca z Afryki umierającego na AIDS i dyrektor szpitala powiedział wtedy, że było to pierwszy raz kiedy kwestia AIDS została na los poruszona w przestrzeni publicznej.

Oprócz Aids zajęła się następnie uzależnieniami, bezdomnością, przemocą domową... samymi trudnymi tematami. Czuła pokrewieństwo z ludźmi "wykluczonymi" i wiedziała, że dzięki swojej pozycji może zwrócić uwagę publiczną na problemy ludzi, na których wcześniej nikt nie zwracał uwagi.