Kasia Sowińska miała poważny wypadek!

Wszystko zaczęło się od momentu, kiedy rodzice zabrali mnie po raz pierwszy do stadniny koni. Od razu zakochałam się w tym miejscu

Pięć dni w tygodniu pomagałam w stajni, żeby w weekend móc za darmo pojeździć na koniach. Po dwóch latach dyrektor stadniny koni przy Zamku Książ zauważył moją pasję do tego sportu i podarował mi konia (...).  Rok później, bez większego doświadczenia, pojechałam na Ogólnopolską Spartakiadę Młodzieży i  znalazłam się w pierwszej dziesiątce. Wtedy zrozumiałam, że chcę zawodowo jeździć na koniach. Nie zrezygnowałam ze szkoły muzycznej, ale coraz więcej czasu spędzałam, jeżdżąc na zawody. Konie zdominowały cale moje życie.

Pamiętam, że wstawałam o szóstej trzydzieści, jechałam autobusem do szkoły, a później każde popołudnie spędzałam w stajni. Zaczęłam odnosić pierwsze sukcesy w jeździectwie i po kilku latach tata kupił mi pierwszego konia. Był to koń, który stał na środku pola i całymi dniami jadł trawę, daleko mu było do koni biorących udział w zawodach. Dostrzegałam w nim jednak talent i potencjał. Wiedziałam, że dzięki ciężkiej pracy, osiągniemy razem sukces. Po kilku latach treningów udało mi się wygrać pierwsze zawody, a w 1998 roku wygrałam ogólnopolski ranking juniorów.

Przygotowywałam się do mistrzostw Polski w Krakowie i tuż przed wyjazdem na start upadłam z koniem na ziemię. Obudziłam się nieprzytomna w szpitalu z siedemnastoma szwami wokół ust. Miałam poważne porażenie odcinka lędźwiowo – krzyżowego i nie mogłam chodzić. (...) Ta kontuzja na stałe wykluczyła mnie z jeździectwa.I odebrała ci marzenia?(chwila milczenia i płacz) Marzyłam, żeby kiedyś na przykład pojechać na olimpiadę, chciałam jeździć na koniach całe życie (...)  To była niezwykła miłość, niezwykła pasja. Gdy zrozumiałam, że nie będę mogła jej kontynuować, stwierdziłam, że muszę wyjechać (...). Potrzebowałam zmian. Wsiadłam w pociąg do Warszawy i tam trafiłam do agencji modelek Orange.