Młodzieżowa Joanna Racewicz na premierze. Jak ona świetnie wygląda! Zobaczcie tę figurę

Dużo o tym rozmawiamy z moim synem. Dużo rozmawiamy o hejcie, o jego powodach, źródłach, motywacjach ludzi, dużo o frustracji. Dużo o złości, która wylewa się z ludzi, kanalizując się w przestrzeni wirtualnej.  Na szczęście mój syn ma do tego dystans. Za każdym razem mu powtarzam, że ten komentarz jest tak naprawdę opowieścią nie o mnie, czy o kimś, kogo dotyczy, tylko o tym, kto go napisał. To działa trochę jak w tej bajce o bazyliszku, działa jak lustro.

Można wyjść z założenia i pójść tą szkołą, która mówi, nie karm złego wilka, wtedy skażesz go na śmierć głodową. Można oczywiście, tak jak radzi mi wielu moich obserwatorów, nie reagować, tylko że brak reakcji oznacza, swego rodzaju przyzwolenie. Dlatego tez mi bardzo zależy, żeby mój syn, 15-letni teraz, wiedział, że są granice, poza którymi komentarz już nie jest komentarzem. Tylko jest czymś po prostu podłym i niestosownym. Co innego wolność słowa, a co innego wolna amerykanka.