Anna Kalczyńska grzmi po śmierci syna posłanki. Na takie słowa mogła się zdobyć tylko matka. Jest reakcja redakcji "DDTVN"

W dniu 17 lutego odszedł mój syn Mikołaj Filiks. Miki 8 marca skończyłby 16 lat… Uroczystości pogrzebowe odbędą się 7 marca. Wystawienie urny z prochami i pożegnanie o godz. 10:15-10:45 w Szczecinie w kaplicy bocznej Cmentarza Centralnego. Pochówek odbędzie się na cmentarzu w Dolicach (powiat Stargard) o godz. 12:30. W imieniu własnym, moich córek Aleksandry i Mai, proszę „media” o uszanowanie prywatności mojej rodziny i nieprzychodzenie – przekazała.

15-to letni Mikołaj popełnił samobójstwo. Nie wytrzymał po ujawnieniu przez pisowskiego funkcjonariusza w publicznym radiu danych, które umożliwiły ustalenie jego personaliów jako ofiary pedofila. Co ten chłopiec musiał przejść za piekło! Najpierw jako ofiara zwyrodnialca, a później jako ten, którego wszyscy w szkole i w mieście wytykają palcami!!! – napisała gwiazda TVN.

Dlaczego upubliczniono, narażając dziecko, tak wrażliwe dane? Bo mama Mikołaja była z PO! Bo chroniąc swoje dzieci (jak się okazało słusznie!) chciała ciszy wokół tragedii, która je spotkała, a pisowska machina propagandowa bezdusznie zarzuciła jej krycie pedofila! – zasugerowała.

15 lat to nie jest czas na umieranie. 15 lat to jest czas na start do życia. Mikołajowi, skrzywdzonemu przez (skazanego za ten czyn i odsiadującego karę więzienia) pedofila, pseudomedia i „funkcyjni dziennikarze” nie pozwolili zapomnieć i ruszyć dalej. Urządzili nagonkę, z której miał być polityczny skandal i spadek notowań PO a skończyło się tragedią – zaczęła.

Nie mogę przestać o tym myśleć. Jestem mamą nastoletnich dzieci, jestem dziennikarką. Nie chcę nawet podejrzewać, że „dziennikarz” Radia Szczecin, Gazety Polskiej i Niezależnej chciał celowo skrzywdzić tego chłopca. Nie mogę i nie chcę. Miał jednak przed oczami jeden cel: zdyskredytować środowisko przeciwnika politycznego, bez względu na wszystko. Nie licząc się z nikim i z niczym. Nawet z życiem dziecka.

Nie możemy tego dłużej tolerować. Przyzwyczailiśmy się za bardzo do zła. Nie tak dawno, prowadząc galę Grand Press powiedziałam: „Największym zagrożeniem dla dziennikarstwa jest propaganda, bo podważa zaufanie do naszego zawodu.” Ale media propagandowe nie tylko rujnują zaufanie, jest gorzej: zapomniały o naczelnej postawie etycznej dziennikarstwa: dziennikarz nie może krzywdzić ofiary, ujawniać lub doprowadzić do ujawnienia jej tożsamości. Gdzie tu była etyka?

Lekarze mają zasadę : „primum non nocere”, czyli „po pierwsze nie szkodzić”. Jaką zasadą powinniśmy się kierować w dziennikarstwie? Prawdą. Dobrem. Interesem społecznym.

W tym wypadku nie zaistniała żadna z powyższych przesłanek. Sprawca był ukarany, żadne dobro ani interes społeczny nie mogło być uzasadnieniem podjęcia tak bolesnego tematu.

Nie wolno nam milczeć. Nie będziemy – napisała Małgorzata Rozenek.

Odkąd przeczytałam o tej sytuacji o niczym innym nie myślę… nie mieści mi się w głowie, ze ktoś tego samego gatunku co ja mógł tak postąpić.