Agnieszka Szulim po raz pierwszy o dzieciństwie: Miałam 7 lat i myślałam, że jestem ideałem. Mama ściągnęła mnie na ziemię

Dzieciństwo postrzegam jako pasmo szczęścia. Mam cudownych rodziców, którzy dali mi wszystko, co mogli. Jedynie z tego powodu mam wyrzuty sumienia, że nie mam dziecka. Bo jestem im to winna. Ale wracając do dzieciństwa, które nie dość, że było szczęśliwe, to jeszcze trwałam w samozachwycie. Jak miałam siedem lat i patrzyłam w lustro, to myślałam, że jestem ideałem i wszystkie dziewczynki powinny wyglądać tak jak ja, cudowne uczucie... - powiedziała. - Mama brutalnie ściągnęła mnie na ziemię. Zapytałam: "Mamo, czy ja jestem ładna?". A mama odpowiedziała: "Taka sobie". I się skończyło! A ja, głupia, myślałam, że każda dziewczynka powinna mieć długie blond włosy i niebieskie oczy. To było logiczne, bo tak wyglądały królewny w bajkach, może oprócz Śnieżki. Bajki unieszczęśliwiają dziewczynki, bo spodziewają się później księcia na białym koniu, który wjedzie i uratuje, będzie ideałem. A życie jest inne, więc bajki robią nam krzywdę.

Kiedyś były takie plany, żebym poszła do szkoły plastycznej, później na ASP, a że to był okres buntu, a moja mama tego bardzo chciała, to ja tego nie chciałam. Dzisiaj żałuję. Umiem też robić na drutach, babcia mnie nauczyła - pochwaliła się.