Kasia Bujakiewicz oburzona pytaniem o Annę Przybylską. "Absolutnie w złym stylu"

Od śmierci Anny Przybylskiej minęły już niemal cztery lata, ale gwiazda wciąż wzbudza ogromne zainteresowanie i sensację wśród mediów i fanów. Publikacja biografii na jej temat jedynie podsyciła ogień popularności, którą cieszyła się za życia i którą - ku niezadowoleniu Katarzyny Bujakiewicz - nadal się cieszy.

Katarzyna Bujakiewicz o Annie Przybylskiej

Elwira Szczepańska

10 stycznia 2018, 11:26

Dlaczego przyjaciółka zbyt wcześnie zmarłej aktorki jest tak podirytowana niegasnącym rozgłosem wokół Anny? Ma naprawdę doskonały powód do złości:

To nadal jest dla mnie bardzo trudny temat. Łatwiej się wypowiadać osobom, które nie znały Ani. A my byłyśmy naprawdę bardzo ze sobą związane. Brakuje mi możliwości porozmawiania. Bałam się trochę tej premiery [książki - przyp.red.] w Gdyni, że będę pod obstrzałem mediów, które tylko czekają, kiedy mi zadrży głos ze wzruszenia. Na premierze warszawskiej byłam już silniejsza. Nie podoba mi się to całe zamieszanie wokół jej osoby i jestem pewna, że jej też by się nie podobało. Uważam, że niestety w niektórych przypadkach sprawdza się to do lansowania na plecach Ani, co jest absolutnie w złym stylu. Ona była jedyna, wyjątkowa, niepowtarzalna. Po prostu była zaj*bistą osobą - wyznała podczas rozmowy z Fleszem

A co sądzi Bujakiewicz o filmie, który podobno ma powstać?

Nie mam z tym projektem nic wspólnego. Radek Piwowarski coś tam pisze, ale z tego, co wiem, jest mało prawdopodobne, że dojdzie do realizacji scenariusza. Ja jedynie zgodziłam się na wypowiedź do książki na temat Ani. Uważam też, że jeśli film miałby powstać na podstawie tej książki, to mógłby być udany - oznajmiła stanowczo piękna aktorka

Trudno jej się dziwić. Katarzyna i Ania były ze sobą niezwykle blisko, a niespodziewana, dewastująca diagnoza lekarzy i przegrana walka z potworną chorobą odebrały jej ukochaną przyjaciółkę. Nic zaskakującego, że żerowanie na popularności Przybylskiej tak działa aktorce na nerwy.

Jak myślicie, film powinien powstać czy odejść w zapomnienie?