Jacek Rozenek przeszedł chorobę i stracił wszystko: "Startuję od zera". Wskazał, jakie ma teraz plany i kto wyciągnął do niego pomocną dłoń [WIDEO]
29.08.2022 05:00, aktual.: 29.08.2022 10:43
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Jacek Rozenek to uznany aktor, którego talent możemy podziwiać w filmach, serialach, a nawet w grach komputerowych, gdzie dubbinguje bohaterów. Młodsze pokolenie z pewnością zna jego głos z gier o Geralcie z Rivii. Dorośli kojarzą go zaś z ról w produkcjach, takich jak: Popiełuszko. Wolność jest w nas, Generał Nil, Złotopolscy, Na dobre i na złe, M jak miłość.
53-latek ma trzech synów. Z Katarzyną Litwiniak - Adriana, a z Małgorzatą Rozenek - Stanisława i Tadeusza. Cała ekipa bardzo wspierała go, gdy w 2019 roku doznał rozległego udaru mózgu i przechodził wymagającą rehabilitację. Jacek opisał zmagania z chorobą w książce Padnij. Powstań. Życie po udarze, na której premierze zjawiła się nasza reporterka.
Jacek Rozenek o książce, stracie i planach
Najpierw zapytaliśmy Jacka o to, co go zainspirowało do napisania publikacji. Przy okazji wyznał nam, w jaki sposób przeorientował swoje życie i priorytety.
Sposób wyjścia z mojej choroby, jest taką metaforą dla nas wszystkich, że nie wolno się poddawać. To chciałem powiedzieć przez tą książkę. Pisaliśmy ją bardzo szybko, w takim ostrym stadium choroby. Chyba wyszła fajna książka, fajnie się ją czyta. Bardziej zacząłem zwracać uwagę w życiu nie na to, co jest zrobione, ale jak jest zrobione. Można być bogatym w życiu, ale można być bogatym w różny sposób. Co to znaczy być bogatym? Można mieć dużo pieniędzy i zagarniać je do siebie. Ale można też używać tych pieniędzy do czegoś większego. Więc to jest taka metafora mojego rozwoju. Po to ta choroba chyba była.
Kto okazał mu największe wsparcie podczas choroby?
Największe wsparcie okazali mi synowie. Okazali mi troskę. Po prostu. Byli wtedy, kiedy mi ich brakowało, kiedy byłem zły na coś i oni zachowywali się naturalnie. Nie byli jak terapeuta, że uspokaja, jest spokojny, dobrze ułożony, tylko byli szorstcy, bo nie mieli żadnej wiedzy. Dopasowywali się do mnie, fantastycznie.
Jacek przyznał, że w tej chwili musi zaczynać wszystko od zera, ponieważ leczenie sporo go kosztowało.
Ja nie mam w tej chwili nic. Muszę nadrobić zaległości trzech lat. Kupić sobie jakieś mieszkanie, może samochód. Startuję od zera. Szkoda, że w takim wieku. Jest to dla mnie teraz wyzwanie zarobić pieniądze na podobny samochód, dom, mieszkanie. Przyjmuję to wyzwanie.
Trzymamy kciuki za Jacka i jego synów.
